Ga naar de inhoud

Families

Maria Ermita vraagt de pater om bijbelstudie

  • door

“Toen mijn dochter Núbia tot bekering kwam, was ik heel boos. Ik probeerde haar dwars te zitten en droeg haar allerlei werkjes op, zodat ze niet naar de samenkomsten kon gaan. Toen ze me probeerde vanuit de Bijbel uit te leggen dat ik me moest bekeren, verwarde me dat. Hoe kon het dat mijn dochter zoveel van de Bijbel wist, en ik, als goede Rooms Katholiek, niet? Dat zat me dwars! Daar zou ik wel eens verandering in brengen! Ik besloot de pater te vragen me bijbelstudie te geven. Lees verder »Maria Ermita vraagt de pater om bijbelstudie

We waren met dertien kinderen thuis…

  • door

‘…We waren met dertien kinderen thuis, en we sliepen met vijf jongens in één eenpersoonsbed. Twee met de hoofden aan het voeteneind, twee met de hoofden aan het hoofdeind, en in het midden, tussen vier paar benen lag de oudste. Dat was een bevoorrechtte plaats, want daar was het het warmst. We hadden één deken* met z’n vijven, maar het was meer gat dan deken. Lees verder »We waren met dertien kinderen thuis…

Denise Silva Maranhao, maatschappelijk werkster van de EZB vertelt

  • door

“Ik ben in Rio de Janeiro opgegroeid. Mijn ouders waren evangelische christenen, en in mijn kindertijd heb ik de Heer Jezus leren kennen. Met de jeugdgroep en de leiders uit mijn gemeente deed ik mee aan een evangelisatiewerk in een favela (armenwijk). Ik zag al gauw dat naast het brengen van het Evangelie ook daadwerkelijke hulp nodig was voor deze arme en kansloze mensen, en besloot maatschappelijk werk te gaan studeren. Mijn verlangen was om te leren hoe ik de mensen uit armste lagen van de bevolking het beste kon helpen. Gedurende mijn studietijd werd ik lid van de Evangelische Studentenbeweging, die heel actief was in het evangeliseren onder de studenten, en het motiveren van studenten om zich beschikbaar te stellen voor de zending. Ik besloot om Hem te dienen onder arme bevolkingsgroepen in het binnenland, waar bijna geen enkele professional wil werken. Lees verder »Denise Silva Maranhao, maatschappelijk werkster van de EZB vertelt

Getuigenissen

  • door
Maurício – Carmésia “Toen ik nog een klein kind was, stuurde God een echtpaar naar Carmésia, om het Evangelie te brengen. Ik was bijzonder gezegend, omdat ik in het eerste semi-internaat mocht komen. We werden liefdevol verzorgd, dronken geitenmelk, en kregen voor het weekend zelfs melk mee naar huis. Voordat we thuis waren hadden we het allemaal al opgedronken! We aten geitenvlees, en dat was voor ons een banket! Nu ben ik volwassen, en ik stel me beschikbaar aan de Heer om op mijn beurt míjn generatie te dienen.”

Lees verder »Getuigenissen

De levensgeschiedenis van Daluz, studente op de bijbelschool

  • door

“Ik ben geboren in een arm gezin op het platteland in Cismarias (6 uur loopafstand van Sabinópolis). Toen ik klein was, was er zelfs geen weg naar toe. In dit afgelegen buurtschapje was iedereen familie van elkaar. Er was geen school en geen kerk. Iedereen was analfabeet, en niemand kende Jezus. Mijn vader werkte op het land. We waren met tien kinderen, waarvan er nog zeven leven. Op een dag kwam een van de bewoners in Sabinópolis, en hoorde over Jezus. Hij bekeerde zich en kwam terug naar Cismarias met de boodschap van verlossing. Het zendingswerk legde een (zand)weg aan, en br. Nico kwam ook bij ons het Evangelie brengen. We hadden geen gelukkig gezin. Mijn oudste broers hebben nog meegemaakt dat mijn vader alcoholist was, en dat ze hem vaak moesten zoeken als hij ergens buiten z’n roes uit lag te slapen. Vaak dreigde hij weg te gaan. Tot het Evangelie in Cismarias kwam, en hij en mijn moeder tot bekering kwamen. Hij heeft nooit meer gedronken. Br. Noé kwam als voorganger in Cismarias wonen, er kwam een kerk en een school (4 leerjaren) van de zending, en alles veranderde. Wat was ik blij dat er een school in Cismarias kwam! Voor die tijd moest ik iedere dag 2 uur lopen om op school te komen. Lees verder »De levensgeschiedenis van Daluz, studente op de bijbelschool

Het volk…

  • door
Het volk dat in duisternis ronddoolt… ziet een schitterend licht…
Het kleine meisje begreep er niets van, toen haar moeder haar zomaar achter liet bij vreemde mensen in een vreemd huis. Bij de nieuwe familie werd ze een klein slavinnetje. Ze moest hard werken, werd veel en hard geslagen, en mocht niet naar school. Het kleine meisje hunkerde naar liefde en een vriendelijk woord, dat ze nooit kreeg. Toen ze opgroeide, en een jongen zei van haar te houden, en haar mooie beloftes deed, werd ze zwanger. De jongen verdween. Dat ging nog vier keer zo. Laura kreeg vijf kinderen, en ze kon nergens meer terecht. Ze verdiende een hongerloontje door mannenwerk op het land te verrichten, en woonde in een huisje dat haar toegewezen was door een rooms katholiek sociaal project. Hier deelde ze met twee andere gezinnen één wc en een douche. Als ze ging werken, liet ze haar kinderen alleen thuis, hopend dat er geen ongelukken zouden gebeuren met het houtvuur, onder hun pannetje eten. (Sabinópolis, wijk Torra) Laura wordt sinds 1982 gesteund door de zendingsprojecten. Haar kinderen hebben allemaal het semi-internaat doorlopen, zodat Laura met een gerust hart kon gaan werken. Ze kreeg een groentetuin, waar ze enorm veel plezier in heeft. Er is volop groente voor het gezin, en een gedeelte om te verkopen. En wat zo fijn is: Laura heeft de Heer Jezus aangenomen! Ze heeft voor het eerst acceptatie en liefde gekregen, en dat deed haar zo goed! Ze wordt niet meer aangezien voor een prostituee, maar voor een vrouw die waardevol is voor God en voor ons.

Lees verder »Het volk…

Nog zoveel gezinnen…

  • door

“We komen net van het conferentiecentrum, waar we een gezinsdag hadden voor gezinnen uit de projecten; de tuinders, de gezinnen die kinderen hebben in semi-internaten, jeugdcentra, wijkcentra etc. Er waren ongeveer 800 aanwezigen. De opening werd gedaan door Denise (maatschappelijk werkster) en Hermogenes, haar man, die oudste is in de gemeente van Sabinópolis. Lees verder »Nog zoveel gezinnen…

Familie Campos: tragedie en geluk

  • door

Lid van onze gemeente in Belo Horizonte is oma Rosa Campos, die 102 jaar is! Iedere zondag is ze in de samenkomst! Toen het gezin, zo’n 30 jaar terug tot bekering kwam, waren alle zeven dochters van de Camposfamilie spiritist, en zoals ze zelf zeggen ‘van het zware soort’. Een voor een kwamen ze tot bekering. Eerst Ester, die nu 76 jaar is. Ze vertelde aan al haar familieleden over de Heer en haar verlossing uit het spiritisme. Vervolgens kwamen de dochters: Conceição, Terezinha en Eunice. En toen was het een poosje stil. Lees verder »Familie Campos: tragedie en geluk

Zomaar een jongetje…

  • door

Gean Matozinho is 6 jaar en zit in de eerste klas van de zendingsschool in Cismarias. Om er te komen loopt hij 5 km! Hij heeft 6 broertjes en zusjes, waarvan de oudste 12 jaar is. Zijn moeder is Maria Jose da Cruz (31). Ze woont samen met Celio (29). Door middel van de zendingsschool kwam het gezin in aanraking met het Evangelie. Maria Jose kwam naar de gemeente, bekeerde zich, en kreeg een ander leven. Maar omdat ze een ongehuwde moeder was, stond ze alleen voor de (op)voeding van haar 7 kinderen, en daarnaast is in Cismarias geen werk! Lees verder »Zomaar een jongetje…

Even voorstellen: het echtpaar Braga

  • door

Nildo en Elisabete Braga zijn ons voorgangersechtpaar in Materlandia, een plaats met circa 4700 inwoners, 35 km van Sabinopolis. Het dorp leeft van de landbouw; er woont een kleine groep boeren, de “rijken” (echter niet zo rijk meer) maar de meeste mensen zijn arm en werken op het land. Er wordt veel suikerriet verbouwd, dat op de boerderijen wordt verwerkt tot een goedkope jenever. 80% van de bewoners is alcoholist. Er is een schrijnende armoede en grote werkloosheid in het dorp. Het minimumsalaris in onze streek is zo’n 100 euro per maand, maar veel mensen verdienen dat niet. De bevolking is overwegend rooms-katholiek, vermengd met spiritisme. Lees verder »Even voorstellen: het echtpaar Braga