Tussen de 60 kinderen die op de zendingsschool zaten, midden in de bush in Cismarias, zat een rustig jongetje met een pientere blik: een van de 7 kinderen van voorganger Noé. Hij blonk uit tijdens de 4 jaar lagere school. Hij wilde zo graag méér leren. Samen met enkele andere jongens mocht hij naar het jongenshuis in Sabinópolis, om onder onze supervisie de overige 4 jaar lager onderwijs en de middelbare school te volgen.
Om z´n schoolgeld te betalen, werkte Ezequiel halve dagen op het kantoor van de zending, waar hij al gauw de beste kracht was! Hij kwam tot bekering, was actief in de jeugdgroep en speelde gitaar in de diensten. Een gelovige lerares die Ezequiel begeleidde, raadde hem aan naar de staatsuniversiteit in Belo Horizonte te gaan. Maar dat konden de ouders van Ezequiel niet bekostigen! Toen sprong de IEMP-gemeente in Belo Horizonte in, zorgde voor kost en inwoning voor Ezequiel en betaalde tevens z´n toelatingscursus voor de universiteit. Hij deed er twee jaar over om te slagen – het onderwijs in de dorpen sluit niet aan op de eisen van een staatsuniversiteit – en werd toegelaten.
Nu, 5 jaar later, is Ezequiel op 29-jarige leeftijd afgestudeerd en gediplomeerd weg- en waterbouwkundig ingenieur. Hij blijft nederig en is de zending zeer erkentelijk. Hij zegt vaak: ‘Als ik jullie niet had gehad, en de Heer niet, dan zou ik dit nooit bereikt hebben.’ Ezequiel leidt zangdiensten in de gemeente en in de jeugddiensten, en is leider van een huisgroep. Verrassend voor ons was, dat Ezequiel eens zei: ‘Ik kan me m´n toekomst alleen maar voorstellen als leider van een gemeente.’
Foto’s: Ezequiel als kind + Ezequiel ontvangt z´n bul