Ik heet Anderson* en ben geboren in de miljoenenstad Belo Horizonte. Na mijn geboorte kreeg mijn moeder een zware post-natale depressie en mijn vader zwierf elke dag stomdronken door de straten van de stad. Mijn zusje die toen nog heel jong was, moest al heel vroeg de zorg en verantwoordelijkheid voor mij, mijn moeder, mijn vader en het huishouden op zich nemen en heeft eigenlijk geen jeugd gehad zoals een kind dat zou moeten hebben.
Drie jaar geleden zijn we hierheen verhuisd en nu wonen we bij mijn oma. Ik ben intussen 13 en mijn zus is 17. Met z’n tweetjes zorgen we voor mijn nog steeds zieke moeder en voor mijn blinde oma; mijn vader is God zij dank gestopt met drinken en werkt alle dagen. Een groot deel van zijn loon van 200 euro gaat echter op aan de huishuur en aan de dure medicijnen die mijn moeder dagelijks moet slikken.
Sinds een poosje zit ik op het jeugdproject van de kerk en daar heb ik het geweldig naar mijn zin want iedereen is daar zo vriendelijk. Daar heb ik samen met mijn zus ook de Here Jezus leren kennen en daar zijn we zó blij mee, want dankzij Hem hebben we nu kracht en blijdschap om te leven gekregen, ondanks de moeite en zorg van elke dag.
Ik zit nu in de tweede klas van het voortgezet onderwijs en mijn zus geeft dansworkshops in het jeugdproject.
Ondanks alle problemen ben ik heel gelukkig, ik houd van mijn familie en ik droom ervan om op een dag profvoetballer te worden, veel geld te verdienen en een huisje te kopen voor mijn familie.
* fictieve naam om de identiteit van het kind te beschermen