Ga naar de inhoud

EZB

Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?

  • door

“Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?” las ik op het vodje papier dat Maria José (11) in m’n handen drukte. De tranen sprongen in m’n ogen! Het is niet verwonderlijk dat Maria José graag een andere moeder zou willen hebben: haar moeder houdt niet van haar kinderen. Waarschijnlijk heeft er ook nog nooit iemand van háár gehouden. Maria José woont met haar familie, bestaande uit 9 personen, in een hut met slechts één vertrekje: moeder, de man met wie ze sinds kort samenwoont, een alcoholist, en 7 kinderen. Lees verder »Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?

Danielle’s levensverhaal

  • door

Ik ben Danielle Lins da Cunha, en ik ben geboren op 1 april 1987, in Sabinópolis, in het binnenland van Minas Gerais. Toen ik nog geen jaar was, kreeg ik hersenvliesontsteking, een ziekte die dodelijk kan zijn of hersenletsel kan geven. Toen mijn ouders me naar het ziekenhuis brachten, zei de arts dat ik maximaal nog 12 uur te leven had. Ik werd opgenomen, en wonder boven wonder kwam ik er boven op. Ik ben me bewust dat God me toen genezen heeft. God zorgde voor me al vanaf dat ik een baby was. Ik weet zeker dat Hij me liet leven omdat Hij mijn leven wil gebruiken.

Toen mijn ouders pas getrouwd waren, ging mijn moeder eens naar de IEMP-gemeente, waar ze het Evangelie duidelijk hoorde, en dezelfde avond bekeerde ze zich. Maar de Heer volgen, was heel moeilijk voor haar: mijn vader haatte de christenen, en alleen al er aan te denken dat zijn vrouw naar de diensten wilde, maakte hem woedend. Mijn moeder hield van m’n vader en wilde het hem graag naar de zin maken, dus ze liet het maar zitten, en ging niet meer. Lees verder »Danielle’s levensverhaal

Nederlands bezoek in Rio Vermelho

  • door

Hoe hebben de Brazilianen dit ervaren?
Verslag van Lúcio en Júnia Lemos, voorgangersechtpaar in Rio Vermelho

“Het was al donker toen de bus met de 31 Nederlandse broeders en zusters (en enkele Braziliaanse) stopte voor het semi-internaat en jeugdcentrum. De kinderen, tieners en hun ouders wachtten vol spanning. Onze bezoekers kwamen binnen, opgewacht door rijen kinderen die hen ontvingen met gejuich. Er werden cadeautjes van pleegouders aan hun kinderen gegeven, er werd gefilmd en gefotografeerd. Voor de kinderen en tieners was het een moment van blijdschap en herkenning: dit zijn nu de mensen – en vertegenwoordigers van hen – die ons het semi-internaat en het jeugdcentrum hebben gegeven; die zorg hebben voor ons. Na een tijdje zeiden we tegen de ouders en de kinderen dat ze nu wel naar huis mochten, maar dat deden ze pas toen de groep weer in de bus stapte om naar de kerk te gaan. Lees verder »Nederlands bezoek in Rio Vermelho

Mijn bevindingen van de zendingsreis

  • door

Door Rob van der Hoek

“We kwamen ’s avonds aan op het vliegveld van Belo Horizonte na een voorspoedige reis. We werden ontvangen door een grote groep enthousiaste Braziliaanse broers en zussen, die ons toezongen “Ja, God is goed.” Een warm welkom. Het enthousiasme was zeer groot; er werd gejuicht, met strips rood-wit-blauw en geel-groen crepepapier gezwaaid, en we werden stevig omhelst toen we in de ontvangsthal kwamen met onze koffers. We stapten, onder luid gejuich, de bus in (die was gehuurd om ons deze dagen te vervoeren) over een rode loper.

De Nederlandse groep biedt Nico en Trijnie een prachtige bijbel aan Lees verder »Mijn bevindingen van de zendingsreis

Nederlands bezoek in Senhora do Porto

  • door

Verslag van de voorgangers

“Ter ere van het 40-jarig jubileum van het zendingswerk in Brazilië hadden we een openluchtbijeenkomst georganiseerd op het centrale plein in het dorp. We hadden een podium opgebouwd en geluidsapparatuur gehuurd, zodat alles goed zichtbaar en hoorbaar was. Er luisterden veel mensen. We ontvingen de broeders en zusters uit Nederland, en ook een groep uit Sabinópolis van de wijkgemeente Boa Vista. Broeder José Matias uit Córrego Doce bracht op enthousiaste wijze het evangelie. We genoten van de zang van de Nederlandse groep. Na de samenkomst liepen we met z’n allen de heuvel op, naar het gebouw van het semi-internaat, waar een heerlijke lunch klaar stond, met liefde bereid door de medewerkers van het semi-internaat,

[align=center] Op weg naar een armenwijk (favelha)
[/align] Lees verder »Nederlands bezoek in Senhora do Porto

Een reis om nooit te vergeten!

  • door

Brazilië-ervaring van de musici.
Door Daan Kroeze

Veertig jaar een gezegend zendingswerk in de binnenlanden van Brazilië. Alle reden voor dankbaarheid. Alle reden voor een feest. En dát was het! Met 31 mensen uit Nederland mochten we, samen met onze Braziliaanse broers en zussen, de veertigste verjaardag van de IEMP-BEM (gemeentes en diaconaal werk) vieren. We bezochten vrijwel alle dorpen en steden waar een gemeente en (in de meeste gevallen) een semi-internaat van de BEM is ontstaan tijdens de afgelopen vier decennia.

Lees verder »Een reis om nooit te vergeten!

Activiteiten ouderencontact

  • door

Het is een vrolijk geroezemoes in het kerkgebouw. Het is namelijk maandag, en dan zijn de dames van het ouderencontact samen. Een gescheiden vrouw, die psychische problemen heeft, en nog geen christen is, vertelt heel blij dat ze een grote voorraad lapjes gekregen heeft van kennissen: “Kom even kijken wat ik al allemaal gedaan heb!” Ze had het al allemaal uitgezocht en verdeeld over de verschillende groepen. Inês, met vervormde handen van de reuma, gaat vloerkleedjes weven van de lapjes. Volgens haar dokter is dat prima voor haar handen. Ergens anders zit een groepje rondom Cleide, die in tranen is. Ze is twee jaar christen en er was een misverstand gerezen tussen haar en de vrouw van de voorganger van haar gemeente. Ze wilde weg uit die kerk. “Niet doen”, zei de groep, “je moet het uitpraten, en niet weglopen. Als je naar een andere kerk gaat, neem je je bitterheid mee. Je moet juist leren om de dingen uit te praten. Huil eerst maar uit, dan gaan we zó voor je bidden.” Lees verder »Activiteiten ouderencontact

Getuigenissen

  • door
Maurício – Carmésia “Toen ik nog een klein kind was, stuurde God een echtpaar naar Carmésia, om het Evangelie te brengen. Ik was bijzonder gezegend, omdat ik in het eerste semi-internaat mocht komen. We werden liefdevol verzorgd, dronken geitenmelk, en kregen voor het weekend zelfs melk mee naar huis. Voordat we thuis waren hadden we het allemaal al opgedronken! We aten geitenvlees, en dat was voor ons een banket! Nu ben ik volwassen, en ik stel me beschikbaar aan de Heer om op mijn beurt míjn generatie te dienen.”

Lees verder »Getuigenissen

Nieuwe studenten op de bijbelschool!

  • door

Dit jaar zijn drie jongemannen begonnen aan de Bijbelschool. Ademir Mateus de Oliveira, 22 jaar, komt uit de gemeente Paulistas. Hij is zoon van een ongehuwde moeder en werd opgevoed door z’n grootouders. Hij haatte de christenen, en was atheïst. Totdat een vriend hem eens ophaalde om mee te gaan naar de gemeente. Hij werd zo aangesproken dat hij zich bekeerde, en vanaf die tijd is hij een toegewijd christen. Lees verder »Nieuwe studenten op de bijbelschool!

De levensgeschiedenis van Daluz, studente op de bijbelschool

  • door

“Ik ben geboren in een arm gezin op het platteland in Cismarias (6 uur loopafstand van Sabinópolis). Toen ik klein was, was er zelfs geen weg naar toe. In dit afgelegen buurtschapje was iedereen familie van elkaar. Er was geen school en geen kerk. Iedereen was analfabeet, en niemand kende Jezus. Mijn vader werkte op het land. We waren met tien kinderen, waarvan er nog zeven leven. Op een dag kwam een van de bewoners in Sabinópolis, en hoorde over Jezus. Hij bekeerde zich en kwam terug naar Cismarias met de boodschap van verlossing. Het zendingswerk legde een (zand)weg aan, en br. Nico kwam ook bij ons het Evangelie brengen. We hadden geen gelukkig gezin. Mijn oudste broers hebben nog meegemaakt dat mijn vader alcoholist was, en dat ze hem vaak moesten zoeken als hij ergens buiten z’n roes uit lag te slapen. Vaak dreigde hij weg te gaan. Tot het Evangelie in Cismarias kwam, en hij en mijn moeder tot bekering kwamen. Hij heeft nooit meer gedronken. Br. Noé kwam als voorganger in Cismarias wonen, er kwam een kerk en een school (4 leerjaren) van de zending, en alles veranderde. Wat was ik blij dat er een school in Cismarias kwam! Voor die tijd moest ik iedere dag 2 uur lopen om op school te komen. Lees verder »De levensgeschiedenis van Daluz, studente op de bijbelschool