Ga naar de inhoud

EZB

Nederlands bezoek in Rio Vermelho

  • door

Hoe hebben de Brazilianen dit ervaren?
Verslag van Lúcio en Júnia Lemos, voorgangersechtpaar in Rio Vermelho

“Het was al donker toen de bus met de 31 Nederlandse broeders en zusters (en enkele Braziliaanse) stopte voor het semi-internaat en jeugdcentrum. De kinderen, tieners en hun ouders wachtten vol spanning. Onze bezoekers kwamen binnen, opgewacht door rijen kinderen die hen ontvingen met gejuich. Er werden cadeautjes van pleegouders aan hun kinderen gegeven, er werd gefilmd en gefotografeerd. Voor de kinderen en tieners was het een moment van blijdschap en herkenning: dit zijn nu de mensen – en vertegenwoordigers van hen – die ons het semi-internaat en het jeugdcentrum hebben gegeven; die zorg hebben voor ons. Na een tijdje zeiden we tegen de ouders en de kinderen dat ze nu wel naar huis mochten, maar dat deden ze pas toen de groep weer in de bus stapte om naar de kerk te gaan. Lees verder »Nederlands bezoek in Rio Vermelho

Nederlands bezoek in Senhora do Porto

  • door

Verslag van de voorgangers

“Ter ere van het 40-jarig jubileum van het zendingswerk in Brazilië hadden we een openluchtbijeenkomst georganiseerd op het centrale plein in het dorp. We hadden een podium opgebouwd en geluidsapparatuur gehuurd, zodat alles goed zichtbaar en hoorbaar was. Er luisterden veel mensen. We ontvingen de broeders en zusters uit Nederland, en ook een groep uit Sabinópolis van de wijkgemeente Boa Vista. Broeder José Matias uit Córrego Doce bracht op enthousiaste wijze het evangelie. We genoten van de zang van de Nederlandse groep. Na de samenkomst liepen we met z’n allen de heuvel op, naar het gebouw van het semi-internaat, waar een heerlijke lunch klaar stond, met liefde bereid door de medewerkers van het semi-internaat,

[align=center] Op weg naar een armenwijk (favelha)
[/align] Lees verder »Nederlands bezoek in Senhora do Porto

Een reis om nooit te vergeten!

  • door

Brazilië-ervaring van de musici.
Door Daan Kroeze

Veertig jaar een gezegend zendingswerk in de binnenlanden van Brazilië. Alle reden voor dankbaarheid. Alle reden voor een feest. En dát was het! Met 31 mensen uit Nederland mochten we, samen met onze Braziliaanse broers en zussen, de veertigste verjaardag van de IEMP-BEM (gemeentes en diaconaal werk) vieren. We bezochten vrijwel alle dorpen en steden waar een gemeente en (in de meeste gevallen) een semi-internaat van de BEM is ontstaan tijdens de afgelopen vier decennia.

Lees verder »Een reis om nooit te vergeten!

Mijn bevindingen van de zendingsreis

  • door

Door Rob van der Hoek

“We kwamen ’s avonds aan op het vliegveld van Belo Horizonte na een voorspoedige reis. We werden ontvangen door een grote groep enthousiaste Braziliaanse broers en zussen, die ons toezongen “Ja, God is goed.” Een warm welkom. Het enthousiasme was zeer groot; er werd gejuicht, met strips rood-wit-blauw en geel-groen crepepapier gezwaaid, en we werden stevig omhelst toen we in de ontvangsthal kwamen met onze koffers. We stapten, onder luid gejuich, de bus in (die was gehuurd om ons deze dagen te vervoeren) over een rode loper.

De Nederlandse groep biedt Nico en Trijnie een prachtige bijbel aan Lees verder »Mijn bevindingen van de zendingsreis

Activiteiten ouderencontact

  • door

Het is een vrolijk geroezemoes in het kerkgebouw. Het is namelijk maandag, en dan zijn de dames van het ouderencontact samen. Een gescheiden vrouw, die psychische problemen heeft, en nog geen christen is, vertelt heel blij dat ze een grote voorraad lapjes gekregen heeft van kennissen: “Kom even kijken wat ik al allemaal gedaan heb!” Ze had het al allemaal uitgezocht en verdeeld over de verschillende groepen. Inês, met vervormde handen van de reuma, gaat vloerkleedjes weven van de lapjes. Volgens haar dokter is dat prima voor haar handen. Ergens anders zit een groepje rondom Cleide, die in tranen is. Ze is twee jaar christen en er was een misverstand gerezen tussen haar en de vrouw van de voorganger van haar gemeente. Ze wilde weg uit die kerk. “Niet doen”, zei de groep, “je moet het uitpraten, en niet weglopen. Als je naar een andere kerk gaat, neem je je bitterheid mee. Je moet juist leren om de dingen uit te praten. Huil eerst maar uit, dan gaan we zó voor je bidden.” Lees verder »Activiteiten ouderencontact

Getuigenissen

  • door
Maurício – Carmésia “Toen ik nog een klein kind was, stuurde God een echtpaar naar Carmésia, om het Evangelie te brengen. Ik was bijzonder gezegend, omdat ik in het eerste semi-internaat mocht komen. We werden liefdevol verzorgd, dronken geitenmelk, en kregen voor het weekend zelfs melk mee naar huis. Voordat we thuis waren hadden we het allemaal al opgedronken! We aten geitenvlees, en dat was voor ons een banket! Nu ben ik volwassen, en ik stel me beschikbaar aan de Heer om op mijn beurt míjn generatie te dienen.”

Lees verder »Getuigenissen

ABN-Amrobank steunt sociaal project in Materlãndia

  • door

In Brazilië is de ABN-Amrobank gefuseerd met de Banco Real en opereert onder de naam “Banco Real ABN-Amro”?. Evenals andere grote firma’s steunt ze sociale projecten. Wie denkt in aanmerking te komen voor subsidie, en aan de voorwaarden voldoet, kan z’n project inzenden. Nildo en Elisabete, de leiders van het werk in Materlândia zonden in 2006 het project van het Jeugdcentrum in. Het wonder gebeurde: als enig project in Minas Gerais werd het uitgekozen voor subsidie. Er kwam bezoek van adviseurs van de bank, die zeer opgetogen waren over het programma van het Jeugdcentrum. Lees verder »ABN-Amrobank steunt sociaal project in Materlãndia

De levensgeschiedenis van Daluz, studente op de bijbelschool

  • door

“Ik ben geboren in een arm gezin op het platteland in Cismarias (6 uur loopafstand van Sabinópolis). Toen ik klein was, was er zelfs geen weg naar toe. In dit afgelegen buurtschapje was iedereen familie van elkaar. Er was geen school en geen kerk. Iedereen was analfabeet, en niemand kende Jezus. Mijn vader werkte op het land. We waren met tien kinderen, waarvan er nog zeven leven. Op een dag kwam een van de bewoners in Sabinópolis, en hoorde over Jezus. Hij bekeerde zich en kwam terug naar Cismarias met de boodschap van verlossing. Het zendingswerk legde een (zand)weg aan, en br. Nico kwam ook bij ons het Evangelie brengen. We hadden geen gelukkig gezin. Mijn oudste broers hebben nog meegemaakt dat mijn vader alcoholist was, en dat ze hem vaak moesten zoeken als hij ergens buiten z’n roes uit lag te slapen. Vaak dreigde hij weg te gaan. Tot het Evangelie in Cismarias kwam, en hij en mijn moeder tot bekering kwamen. Hij heeft nooit meer gedronken. Br. Noé kwam als voorganger in Cismarias wonen, er kwam een kerk en een school (4 leerjaren) van de zending, en alles veranderde. Wat was ik blij dat er een school in Cismarias kwam! Voor die tijd moest ik iedere dag 2 uur lopen om op school te komen. Lees verder »De levensgeschiedenis van Daluz, studente op de bijbelschool

Nieuwe studenten op de bijbelschool!

  • door

Dit jaar zijn drie jongemannen begonnen aan de Bijbelschool. Ademir Mateus de Oliveira, 22 jaar, komt uit de gemeente Paulistas. Hij is zoon van een ongehuwde moeder en werd opgevoed door z’n grootouders. Hij haatte de christenen, en was atheïst. Totdat een vriend hem eens ophaalde om mee te gaan naar de gemeente. Hij werd zo aangesproken dat hij zich bekeerde, en vanaf die tijd is hij een toegewijd christen. Lees verder »Nieuwe studenten op de bijbelschool!

Het volk…

  • door
Het volk dat in duisternis ronddoolt… ziet een schitterend licht…
Het kleine meisje begreep er niets van, toen haar moeder haar zomaar achter liet bij vreemde mensen in een vreemd huis. Bij de nieuwe familie werd ze een klein slavinnetje. Ze moest hard werken, werd veel en hard geslagen, en mocht niet naar school. Het kleine meisje hunkerde naar liefde en een vriendelijk woord, dat ze nooit kreeg. Toen ze opgroeide, en een jongen zei van haar te houden, en haar mooie beloftes deed, werd ze zwanger. De jongen verdween. Dat ging nog vier keer zo. Laura kreeg vijf kinderen, en ze kon nergens meer terecht. Ze verdiende een hongerloontje door mannenwerk op het land te verrichten, en woonde in een huisje dat haar toegewezen was door een rooms katholiek sociaal project. Hier deelde ze met twee andere gezinnen één wc en een douche. Als ze ging werken, liet ze haar kinderen alleen thuis, hopend dat er geen ongelukken zouden gebeuren met het houtvuur, onder hun pannetje eten. (Sabinópolis, wijk Torra) Laura wordt sinds 1982 gesteund door de zendingsprojecten. Haar kinderen hebben allemaal het semi-internaat doorlopen, zodat Laura met een gerust hart kon gaan werken. Ze kreeg een groentetuin, waar ze enorm veel plezier in heeft. Er is volop groente voor het gezin, en een gedeelte om te verkopen. En wat zo fijn is: Laura heeft de Heer Jezus aangenomen! Ze heeft voor het eerst acceptatie en liefde gekregen, en dat deed haar zo goed! Ze wordt niet meer aangezien voor een prostituee, maar voor een vrouw die waardevol is voor God en voor ons.

Lees verder »Het volk…