Ga naar de inhoud

Kerstkind?

  • door

Niet in een stal, maar in een armoedige, lekkende hut met aarden vloer en bedekt met palmbladeren in het dorp Materlândia, werd een baby geboren. Ze had, net als het Kerstkind, geen wieg. Beide ouders waren alcoholist. Drank is gemakkelijk en goedkoop te verkrijgen, omdat er overal in de omgeving op de boerderijen jenever (pinga of cachaça) wordt gestookt. En échte alcoholisten voelen geen honger, zegt men hier, dus als de nood aan de man komt, werken ze af en toe een dag ergens op het land van een boer. Onder deze omstandigheden werd Denise geboren. Een zwak, ondervoed baby’tje. Niet bestemd om te overleven. Denise nuZe zou langzaamaan door ondervoeding en vuilheid sterven, zoals zo vele baby’s in die omstandigheden. Maar voor God was dit stinkende, jammerende kindje kostbaar. Enkele christenen, leden van de gemeente, waren ontzet over de toestand van Denise. Ze brachten de moeder en het baby’tje bij de leiding van de gemeente en vroegen: ‘Kan dit kindje niet naar het semi-internaat? Anders gaat het dood!’ Denise werd liefdevol opgenomen op de babyafdeling van het semi-internaat. Ze kreeg liefde, een goede verzorging en goede voeding, en na een paar maanden was ze een gezonde baby. Ook werd er contact gehouden met haar ouders, die echter geen enkele behoefte hadden aan een levensverandering.

Na een paar jaar, toen Denise een gezond en blij schoolkind was, wilde haar (nog steeds meestal dronken) moeder haar weer bij zich hebben, en haalde haar uit het semi-internaat. Nu werd Denise een straatkind. Niemand zorgde voor haar, ze moest bedelen om eten, en op straat werd ze op verschillende manieren misbruikt, ook seksueel. Toen greep de (zeer precair werkende) kinderbescherming in: men zocht iemand die Denise wilde adopteren. Een familielid van Denise, die zelf kinderen in het semi-internaat heeft, nam haar in huis, maar kon het losgeslagen kind niet aan. Ondertussen was Denise een tiener geworden. Als haar leven op dezelfde voet door zou gaan, zou ze binnen de kortste keren zwanger worden of seksueel overdraagbare ziektes krijgen.

Weer grepen enkele gelovigen in en brachten Denise naar het Jeugdvormingscentrum. ‘Mag Denise hier overdag blijven? Ze leeft op straat, en ze is al een tiener!’ Denise werd weer liefdevol opgevangen door de leiders van het werk, en vond het prachtig in het Jeugdvormingscentrum. Ze kreeg aandacht, liefde en begrip, een goede verzorging en goede voeding.
Denise is nu 17 jaar. Ze gaat naar de middelbare school, heeft vriendinnen, en gaat naar de tienergroep van de gemeente.
Denise, een stinkend, ondervoed en bijna-dood baby’tje, is onderwerp van onze liefde en, wat belangrijker is, van de liefde van Christus. Want alzo lief had God Denise, dat Hij zijn Zoon gaf…”

Fotos: Denise als baby en Denise nu