Ga naar de inhoud

Braziliaanse Berichten

Groeiende jeugdgroep in armenwijk

  • door

Al enkele jaren is de gemeente in Sabinópolis in drieën gedeeld, omdat de mensen niet meer in het gebouw pasten. Er is een gemeente in het centrum, een in de armenwijk Boa Vista (‘Het mooie Uitzicht’) en een in de armenwijk de Torra (‘De Koffiebranders’). Alle drie de gebouwen zijn alweer bijna helemaal vol! De gemeenteleden in Boa Vista zijn enorm enthousiast. Op allerlei manieren wordt geprobeerd de niet-gelovigen in de wijk te bereiken. Lees verder »Groeiende jeugdgroep in armenwijk

Kerstkind?

  • door

Niet in een stal, maar in een armoedige, lekkende hut met aarden vloer en bedekt met palmbladeren in het dorp Materlândia, werd een baby geboren. Ze had, net als het Kerstkind, geen wieg. Beide ouders waren alcoholist. Drank is gemakkelijk en goedkoop te verkrijgen, omdat er overal in de omgeving op de boerderijen jenever (pinga of cachaça) wordt gestookt. En échte alcoholisten voelen geen honger, zegt men hier, dus als de nood aan de man komt, werken ze af en toe een dag ergens op het land van een boer. Onder deze omstandigheden werd Denise geboren. Een zwak, ondervoed baby’tje. Niet bestemd om te overleven. Lees verder »Kerstkind?

Met z’n allen uit!

  • door

Al maanden hadden ze uitgekeken naar hun uitstapje, de weduwen van Sabinópolis. En nu was het dan zo ver! Ze zouden een lang weekend doorbrengen als gasten van de weduwengroep van Belo Horizonte! Zenuwachtig, en in hun mooiste kleren, stapten ze vrijdagmiddag in de bus die ze naar Belo Horizonte zou brengen. De reis was voor enkelen van hen al een grote verrassing; ze waren nog nooit zo ver weg geweest! Na een uur of zes rijden waren ze er en stopte de bus voor het kerkgebouw. Ze werden hartelijk ontvangen door de groep vrouwen en enkele echtparen uit Belo Horizonte, waar ze deze dagen zouden logeren. Er stond heerlijk eten voor hen klaar, en daarna werden ze meegenomen naar hun logeeradres. Lees verder »Met z’n allen uit!

We waren met dertien kinderen thuis…

  • door

‘…We waren met dertien kinderen thuis, en we sliepen met vijf jongens in één eenpersoonsbed. Twee met de hoofden aan het voeteneind, twee met de hoofden aan het hoofdeind, en in het midden, tussen vier paar benen lag de oudste. Dat was een bevoorrechtte plaats, want daar was het het warmst. We hadden één deken* met z’n vijven, maar het was meer gat dan deken. Lees verder »We waren met dertien kinderen thuis…

Na drie keer hulp nog steeds een vijand

  • door

In een zondagavondsamenkomst in Sabinópolis vroeg een – voor de meesten – onbekende dame van ruim 60 jaar het woord en vertelde haar verhaal. Ze heet Marina en is de weduwe van Dr. João Silveira. Ze woont in Belo Horizonte, maar komt oorspronkelijk uit een heel bekende familie in Sabinópolis. Ze vertelde dat zij de eerste persoon was die, veertig jaar geleden als jong meisje, naar het huis van Nico en Trijnie kwam om hen welkom te heten in de plaats. Veel mensen waren hier niet gelukkig mee! Lees verder »Na drie keer hulp nog steeds een vijand

Denise Silva Maranhao, maatschappelijk werkster van de EZB vertelt

  • door

“Ik ben in Rio de Janeiro opgegroeid. Mijn ouders waren evangelische christenen, en in mijn kindertijd heb ik de Heer Jezus leren kennen. Met de jeugdgroep en de leiders uit mijn gemeente deed ik mee aan een evangelisatiewerk in een favela (armenwijk). Ik zag al gauw dat naast het brengen van het Evangelie ook daadwerkelijke hulp nodig was voor deze arme en kansloze mensen, en besloot maatschappelijk werk te gaan studeren. Mijn verlangen was om te leren hoe ik de mensen uit armste lagen van de bevolking het beste kon helpen. Gedurende mijn studietijd werd ik lid van de Evangelische Studentenbeweging, die heel actief was in het evangeliseren onder de studenten, en het motiveren van studenten om zich beschikbaar te stellen voor de zending. Ik besloot om Hem te dienen onder arme bevolkingsgroepen in het binnenland, waar bijna geen enkele professional wil werken. Lees verder »Denise Silva Maranhao, maatschappelijk werkster van de EZB vertelt

Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?

  • door

“Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?” las ik op het vodje papier dat Maria José (11) in m’n handen drukte. De tranen sprongen in m’n ogen! Het is niet verwonderlijk dat Maria José graag een andere moeder zou willen hebben: haar moeder houdt niet van haar kinderen. Waarschijnlijk heeft er ook nog nooit iemand van háár gehouden. Maria José woont met haar familie, bestaande uit 9 personen, in een hut met slechts één vertrekje: moeder, de man met wie ze sinds kort samenwoont, een alcoholist, en 7 kinderen. Lees verder »Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?

Danielle’s levensverhaal

  • door

Ik ben Danielle Lins da Cunha, en ik ben geboren op 1 april 1987, in Sabinópolis, in het binnenland van Minas Gerais. Toen ik nog geen jaar was, kreeg ik hersenvliesontsteking, een ziekte die dodelijk kan zijn of hersenletsel kan geven. Toen mijn ouders me naar het ziekenhuis brachten, zei de arts dat ik maximaal nog 12 uur te leven had. Ik werd opgenomen, en wonder boven wonder kwam ik er boven op. Ik ben me bewust dat God me toen genezen heeft. God zorgde voor me al vanaf dat ik een baby was. Ik weet zeker dat Hij me liet leven omdat Hij mijn leven wil gebruiken.

Toen mijn ouders pas getrouwd waren, ging mijn moeder eens naar de IEMP-gemeente, waar ze het Evangelie duidelijk hoorde, en dezelfde avond bekeerde ze zich. Maar de Heer volgen, was heel moeilijk voor haar: mijn vader haatte de christenen, en alleen al er aan te denken dat zijn vrouw naar de diensten wilde, maakte hem woedend. Mijn moeder hield van m’n vader en wilde het hem graag naar de zin maken, dus ze liet het maar zitten, en ging niet meer. Lees verder »Danielle’s levensverhaal

Activiteiten ouderencontact

  • door

Het is een vrolijk geroezemoes in het kerkgebouw. Het is namelijk maandag, en dan zijn de dames van het ouderencontact samen. Een gescheiden vrouw, die psychische problemen heeft, en nog geen christen is, vertelt heel blij dat ze een grote voorraad lapjes gekregen heeft van kennissen: “Kom even kijken wat ik al allemaal gedaan heb!” Ze had het al allemaal uitgezocht en verdeeld over de verschillende groepen. Inês, met vervormde handen van de reuma, gaat vloerkleedjes weven van de lapjes. Volgens haar dokter is dat prima voor haar handen. Ergens anders zit een groepje rondom Cleide, die in tranen is. Ze is twee jaar christen en er was een misverstand gerezen tussen haar en de vrouw van de voorganger van haar gemeente. Ze wilde weg uit die kerk. “Niet doen”, zei de groep, “je moet het uitpraten, en niet weglopen. Als je naar een andere kerk gaat, neem je je bitterheid mee. Je moet juist leren om de dingen uit te praten. Huil eerst maar uit, dan gaan we zó voor je bidden.” Lees verder »Activiteiten ouderencontact

Getuigenissen

  • door
Maurício – Carmésia “Toen ik nog een klein kind was, stuurde God een echtpaar naar Carmésia, om het Evangelie te brengen. Ik was bijzonder gezegend, omdat ik in het eerste semi-internaat mocht komen. We werden liefdevol verzorgd, dronken geitenmelk, en kregen voor het weekend zelfs melk mee naar huis. Voordat we thuis waren hadden we het allemaal al opgedronken! We aten geitenvlees, en dat was voor ons een banket! Nu ben ik volwassen, en ik stel me beschikbaar aan de Heer om op mijn beurt míjn generatie te dienen.”

Lees verder »Getuigenissen