Ga naar de inhoud

Braziliaanse Berichten

Na drie keer hulp nog steeds een vijand

  • door

In een zondagavondsamenkomst in Sabinópolis vroeg een – voor de meesten – onbekende dame van ruim 60 jaar het woord en vertelde haar verhaal. Ze heet Marina en is de weduwe van Dr. João Silveira. Ze woont in Belo Horizonte, maar komt oorspronkelijk uit een heel bekende familie in Sabinópolis. Ze vertelde dat zij de eerste persoon was die, veertig jaar geleden als jong meisje, naar het huis van Nico en Trijnie kwam om hen welkom te heten in de plaats. Veel mensen waren hier niet gelukkig mee! Lees verder »Na drie keer hulp nog steeds een vijand

Denise Silva Maranhao, maatschappelijk werkster van de EZB vertelt

  • door

“Ik ben in Rio de Janeiro opgegroeid. Mijn ouders waren evangelische christenen, en in mijn kindertijd heb ik de Heer Jezus leren kennen. Met de jeugdgroep en de leiders uit mijn gemeente deed ik mee aan een evangelisatiewerk in een favela (armenwijk). Ik zag al gauw dat naast het brengen van het Evangelie ook daadwerkelijke hulp nodig was voor deze arme en kansloze mensen, en besloot maatschappelijk werk te gaan studeren. Mijn verlangen was om te leren hoe ik de mensen uit armste lagen van de bevolking het beste kon helpen. Gedurende mijn studietijd werd ik lid van de Evangelische Studentenbeweging, die heel actief was in het evangeliseren onder de studenten, en het motiveren van studenten om zich beschikbaar te stellen voor de zending. Ik besloot om Hem te dienen onder arme bevolkingsgroepen in het binnenland, waar bijna geen enkele professional wil werken. Lees verder »Denise Silva Maranhao, maatschappelijk werkster van de EZB vertelt

Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?

  • door

“Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?” las ik op het vodje papier dat Maria José (11) in m’n handen drukte. De tranen sprongen in m’n ogen! Het is niet verwonderlijk dat Maria José graag een andere moeder zou willen hebben: haar moeder houdt niet van haar kinderen. Waarschijnlijk heeft er ook nog nooit iemand van háár gehouden. Maria José woont met haar familie, bestaande uit 9 personen, in een hut met slechts één vertrekje: moeder, de man met wie ze sinds kort samenwoont, een alcoholist, en 7 kinderen. Lees verder »Tante Júnia, wil jij mijn moeder zijn?

Danielle’s levensverhaal

  • door

Ik ben Danielle Lins da Cunha, en ik ben geboren op 1 april 1987, in Sabinópolis, in het binnenland van Minas Gerais. Toen ik nog geen jaar was, kreeg ik hersenvliesontsteking, een ziekte die dodelijk kan zijn of hersenletsel kan geven. Toen mijn ouders me naar het ziekenhuis brachten, zei de arts dat ik maximaal nog 12 uur te leven had. Ik werd opgenomen, en wonder boven wonder kwam ik er boven op. Ik ben me bewust dat God me toen genezen heeft. God zorgde voor me al vanaf dat ik een baby was. Ik weet zeker dat Hij me liet leven omdat Hij mijn leven wil gebruiken.

Toen mijn ouders pas getrouwd waren, ging mijn moeder eens naar de IEMP-gemeente, waar ze het Evangelie duidelijk hoorde, en dezelfde avond bekeerde ze zich. Maar de Heer volgen, was heel moeilijk voor haar: mijn vader haatte de christenen, en alleen al er aan te denken dat zijn vrouw naar de diensten wilde, maakte hem woedend. Mijn moeder hield van m’n vader en wilde het hem graag naar de zin maken, dus ze liet het maar zitten, en ging niet meer. Lees verder »Danielle’s levensverhaal

Activiteiten ouderencontact

  • door

Het is een vrolijk geroezemoes in het kerkgebouw. Het is namelijk maandag, en dan zijn de dames van het ouderencontact samen. Een gescheiden vrouw, die psychische problemen heeft, en nog geen christen is, vertelt heel blij dat ze een grote voorraad lapjes gekregen heeft van kennissen: “Kom even kijken wat ik al allemaal gedaan heb!” Ze had het al allemaal uitgezocht en verdeeld over de verschillende groepen. Inês, met vervormde handen van de reuma, gaat vloerkleedjes weven van de lapjes. Volgens haar dokter is dat prima voor haar handen. Ergens anders zit een groepje rondom Cleide, die in tranen is. Ze is twee jaar christen en er was een misverstand gerezen tussen haar en de vrouw van de voorganger van haar gemeente. Ze wilde weg uit die kerk. “Niet doen”, zei de groep, “je moet het uitpraten, en niet weglopen. Als je naar een andere kerk gaat, neem je je bitterheid mee. Je moet juist leren om de dingen uit te praten. Huil eerst maar uit, dan gaan we zó voor je bidden.” Lees verder »Activiteiten ouderencontact

Getuigenissen

  • door
Maurício – Carmésia “Toen ik nog een klein kind was, stuurde God een echtpaar naar Carmésia, om het Evangelie te brengen. Ik was bijzonder gezegend, omdat ik in het eerste semi-internaat mocht komen. We werden liefdevol verzorgd, dronken geitenmelk, en kregen voor het weekend zelfs melk mee naar huis. Voordat we thuis waren hadden we het allemaal al opgedronken! We aten geitenvlees, en dat was voor ons een banket! Nu ben ik volwassen, en ik stel me beschikbaar aan de Heer om op mijn beurt míjn generatie te dienen.”

Lees verder »Getuigenissen

Nieuwe studenten op de bijbelschool!

  • door

Dit jaar zijn drie jongemannen begonnen aan de Bijbelschool. Ademir Mateus de Oliveira, 22 jaar, komt uit de gemeente Paulistas. Hij is zoon van een ongehuwde moeder en werd opgevoed door z’n grootouders. Hij haatte de christenen, en was atheïst. Totdat een vriend hem eens ophaalde om mee te gaan naar de gemeente. Hij werd zo aangesproken dat hij zich bekeerde, en vanaf die tijd is hij een toegewijd christen. Lees verder »Nieuwe studenten op de bijbelschool!

ABN-Amrobank steunt sociaal project in Materlãndia

  • door

In Brazilië is de ABN-Amrobank gefuseerd met de Banco Real en opereert onder de naam “Banco Real ABN-Amro”?. Evenals andere grote firma’s steunt ze sociale projecten. Wie denkt in aanmerking te komen voor subsidie, en aan de voorwaarden voldoet, kan z’n project inzenden. Nildo en Elisabete, de leiders van het werk in Materlândia zonden in 2006 het project van het Jeugdcentrum in. Het wonder gebeurde: als enig project in Minas Gerais werd het uitgekozen voor subsidie. Er kwam bezoek van adviseurs van de bank, die zeer opgetogen waren over het programma van het Jeugdcentrum. Lees verder »ABN-Amrobank steunt sociaal project in Materlãndia

De levensgeschiedenis van Daluz, studente op de bijbelschool

  • door

“Ik ben geboren in een arm gezin op het platteland in Cismarias (6 uur loopafstand van Sabinópolis). Toen ik klein was, was er zelfs geen weg naar toe. In dit afgelegen buurtschapje was iedereen familie van elkaar. Er was geen school en geen kerk. Iedereen was analfabeet, en niemand kende Jezus. Mijn vader werkte op het land. We waren met tien kinderen, waarvan er nog zeven leven. Op een dag kwam een van de bewoners in Sabinópolis, en hoorde over Jezus. Hij bekeerde zich en kwam terug naar Cismarias met de boodschap van verlossing. Het zendingswerk legde een (zand)weg aan, en br. Nico kwam ook bij ons het Evangelie brengen. We hadden geen gelukkig gezin. Mijn oudste broers hebben nog meegemaakt dat mijn vader alcoholist was, en dat ze hem vaak moesten zoeken als hij ergens buiten z’n roes uit lag te slapen. Vaak dreigde hij weg te gaan. Tot het Evangelie in Cismarias kwam, en hij en mijn moeder tot bekering kwamen. Hij heeft nooit meer gedronken. Br. Noé kwam als voorganger in Cismarias wonen, er kwam een kerk en een school (4 leerjaren) van de zending, en alles veranderde. Wat was ik blij dat er een school in Cismarias kwam! Voor die tijd moest ik iedere dag 2 uur lopen om op school te komen. Lees verder »De levensgeschiedenis van Daluz, studente op de bijbelschool

Het volk…

  • door
Het volk dat in duisternis ronddoolt… ziet een schitterend licht…
Het kleine meisje begreep er niets van, toen haar moeder haar zomaar achter liet bij vreemde mensen in een vreemd huis. Bij de nieuwe familie werd ze een klein slavinnetje. Ze moest hard werken, werd veel en hard geslagen, en mocht niet naar school. Het kleine meisje hunkerde naar liefde en een vriendelijk woord, dat ze nooit kreeg. Toen ze opgroeide, en een jongen zei van haar te houden, en haar mooie beloftes deed, werd ze zwanger. De jongen verdween. Dat ging nog vier keer zo. Laura kreeg vijf kinderen, en ze kon nergens meer terecht. Ze verdiende een hongerloontje door mannenwerk op het land te verrichten, en woonde in een huisje dat haar toegewezen was door een rooms katholiek sociaal project. Hier deelde ze met twee andere gezinnen één wc en een douche. Als ze ging werken, liet ze haar kinderen alleen thuis, hopend dat er geen ongelukken zouden gebeuren met het houtvuur, onder hun pannetje eten. (Sabinópolis, wijk Torra) Laura wordt sinds 1982 gesteund door de zendingsprojecten. Haar kinderen hebben allemaal het semi-internaat doorlopen, zodat Laura met een gerust hart kon gaan werken. Ze kreeg een groentetuin, waar ze enorm veel plezier in heeft. Er is volop groente voor het gezin, en een gedeelte om te verkopen. En wat zo fijn is: Laura heeft de Heer Jezus aangenomen! Ze heeft voor het eerst acceptatie en liefde gekregen, en dat deed haar zo goed! Ze wordt niet meer aangezien voor een prostituee, maar voor een vrouw die waardevol is voor God en voor ons.

Lees verder »Het volk…