Samara woont hoog in de heuvels in de wijk waar alleen de allerarmsten wonen. Er is geen stromend water. De straatarme, maar hardwerkende ouders hebben hun schamele hut zelf gebouwd van gevlochten takken en klei, waarvoor ze in de bloedhitte over de stoffige weg elk blik water beneden in het dal moesten halen. Ze hebben beiden geen vast werk; de vader werkt als dagloner op het land van een boer, maar als de boer die dag niets te doen heeft krijgt hij dus geen geld. Als hij geluk heeft verdient hij 5 euro per dag. Om je een idee te geven: een liter melk kost 1 euro. Ze hebben 4 kinderen, dus bittere armoede. Zoals gezegd: er is geen kraan in de hut en de elektriciteit “lenen” ze d.m.v. een draadje van de buren. Ze hebben een heel moeilijk leven en eigenlijk geen enkele hoop op een goede, menswaardige toekomst.
Maar gelukkig is er het Kindercentrum! Daar mogen hun 4 kinderen elke dag naar toe en krijgen ze gezonde maaltijden. Daar is wèl stromend water en zijn heerlijke douches, en lieve “tantes” die de kinderen omringen met aandacht en liefde en die zich inzetten voor een goede ontwikkeling voor deze kansarme kinderen!
Sinds de kinderen geplaatst werden in het Kindercentrum, kon de moeder ook werk gaan zoeken om wat bij te verdienen en ze heeft nu een baantje (ook “per dag”) als schoonmaakster.
Samara heeft een achterstand in de ontwikkeling èn is ondervoed. Ze is een triest, teruggetrokken kind en op school kan ze niet goed meekomen. Ook eet ze niet goed.
Het is fijn dat ze elke dag op het Kindercentrum mag zijn, te midden van de andere kinderen. De leidsters proberen haar er zoveel mogelijk bij te betrekken en stimuleren haar op allerlei manieren in haar ontwikkeling.
Stel dat er geen Kindercentrum zou zijn, dan zou dit kind elke dag helemaal alleen rond de smerige hut rond moeten scharrelen, en wie weet wat er allemaal met zo’n meisje alleen kan gebeuren…!
* de naam en de foto van het kind zijn om privacy redenen veranderd
