Trijnie schrijft: ’s Zaterdagsmorgens in alle vroegte vertrokken de ruim twintig gemeenteleden van onze kerk in Belo Horizonte met als doel een van de gemeenten in het binnenland te versterken door evangelisatie en bemoediging.
In de middag kwamen we – na een reis van 250 km – aan in het dorpje Senhora do Porto en werden opgewacht door voorganger Vicente en twee enthousiaste vrouwen die in het Kindercentrum een heerlijke maaltijd voor ons hadden bereid. ’s Middags hadden we een evangelisatie-evenement in de kern van het dorp: twee meisjes gingen als clown verkleed kinderen verzamelen op het plein, om daarna het verhaal van het “Boek zonder Woorden” te vertellen. De andere gemeenteleden deelden huis aan huis aantrekkelijke boekjes uit die ons gratis ter beschikking waren gesteld door het Braziliaanse Bijbelgenootschap, terwijl de bewoners tevens uitgenodigd werden voor de feestelijke samenkomst ’s avonds in het nieuwe kerkgebouw.
En het wérd een feestelijke avond, met getuigenissen, zang, en een krachtig woord van Nico. Moe maar verheugd gingen we die avond laat de bus weer in, om naar Sabinópolis door te reizen, waar we de nacht doorbrachten in het Conferentiecentrum van de zending.
De volgende dag hadden we hetzelfde evangelisatie-evenement gepland op een van de pleintjes in Sabinópolis. Helaas was het miezerig weer waardoor er niet veel mensen op straat waren, en al helemaal geen kinderen. Ondanks dat lieten we het programma gewoon doorgaan en het bijzondere was dat er een oudere man bleef stilstaan om aandachtig te luisteren. Hij was vele jaren geleden chauffeur geweest op een van de vrachtauto´s van de zending. Nico sprak hem aan – hij had al vaker eens een gesprek met hem gehad – maar deze keer was hij echt geraakt en nam hij de Heer Jezus aan als zijn Verlosser. In de hemel was er blijdschap over een zondaar die zich bekeerde, en ook wij verheugden ons!
Blij en voldaan reisden we dezelfde dag weer terug naar Belo Horizonte, waar we ?s avonds laat aankwamen. Het was een korte zendingsreis, omdat de meeste deelnemers alleen in het weekend vrij zijn, maar we besloten dat het de moeite waard was geweest en dat we dit als gemeente vaker willen doen.
