Olá, ik ben Jessica. Hoewel ik 16 jaar ben heb ik al vroeg geleerd dat het leven een optelsom is van onze keuzes. Neem nou bijvoorbeeld mijn moeder. Ze groeide op in het kindercentrum waar ze dagelijks over Jezus hoorde, maar toen ze volwassen was deed ze er niets mee. Ze trouwde met mijn vader, die geen christen was, en ze leefden hun leven. Ze lieten mijn broertje en mij onze eigen gang gaan, leerden ons wel dat ruzie maken en schelden niet goed was, maar leefden er zelf niet naar. Hun huwelijk hield dan ook geen stand. Toen ik 10 jaar was gingen ze uit elkaar. Pas toen keerde mijn moeder weer terug naar God en gingen we samen naar de kerk.
Ik was ondertussen opgegroeid met weinig normen en waarden en had, hoe jong ik ook was, al alles beleefd wat verkeerd was; allerlei relaties, feesten en drank. Maar toen ik voor het eerst in die kerk kwam was ik gefascineerd door de blijde sfeer. Ik begon steeds meer mee te doen met de activiteiten van de kerk, maar bleef tegelijkertijd doorgaan met mijn losse levensstijl. Dat had als gevolg dat ik me voortdurend schuldig en onwaardig voelde.
Toen kwam het jeugdcongres. Het was fantastisch! Leuke jongeren, goede gesprekken en heerlijk eten. Maar het beste kwam toen iemand me vroeg of ik me al had bekeerd. “Nou ja, ik ga toch elke week naar de kerk”, dacht ik. Maar toen ze me uitlegden dat het meer was dan dat, heb ik de Heer Jezus als mijn Verlosser aangenomen en ik geloofde met heel mijn hart in Hem.
Ondanks dat bleven die beschuldigende stemmen me maar aanklagen. Ik ben toen direct met mijn voorgangers gaan praten en samen met hen heb ik alle verkeerde dingen uit het verleden aan God beleden. Een enorm gewicht viel van m’n schouders. Ik wist dat niets of niemand me nog kon beschuldigen van mijn vroegere zonden. Dolgelukkig kwam ik die avond thuis, ging naar m’n kamer, gooide het raam open en schreeuwde over de daken: “Jullie kunnen me niet meer beschuldigen. Ik ben vrij!!”
Het is mijn grote verlangen om iedereen te vertellen over de echte vrijheid die God wil geven.
