Een man net als kleine David
Ik ben geboren in Bagagem, een buitengebied van Sabinópolis. Het is een streek die bekend staat om het vele gebruik van alcohol en vuurwapens. Kun je je een kind voorstellen dat in zo’n omgeving opgroeit? Een plek waar het vasthouden van een pistool en het drinken van zoveel mogelijk alcohol de mensen zich “geweldig” laat voelen?
Al heel jong droomde ik ervan alcohol te drinken en een vuurwapen te bezitten. Omdat ik erg klein ben, werd ik niet altijd voor volwassen aangezien. Daarnaast heeft mijn vader vroeger een paar keer zijn beker vol geschonken, hem dicht bij mijn neus gehouden en me verteld: “Het is volwassen spul!”. Ik keek altijd heel erg tegen hem op en ik zag op zulke momenten heel scherp hoe klein ik eigenlijk was. Ik begon me te meten tegen een bananenboom om er zeker van te zijn dat ik groeide, maar het waren slechts een paar betekenisloze centimeters, nauwelijks zichtbaar. Ik droomde ervan om op te groeien en een grote jongen te worden. Ik wilde zo graag groot worden, omdat alleen volwassenen een pistool konden vasthouden en alcohol konden drinken. De tijd vloog voorbij maar ik werd niet veel groter.
Ik was van streek omdat ik niet genoeg groeide om mijn droom te verwezenlijken, daarom besloot ik om dingen stiekem te doen. Op een dag kocht mijn broer veel rum en ben ik begonnen met drinken. Ik werd dronken in de achtertuin. En het wapen? Ik heb geleerd om mijn eigen wapen te fabriceren.
Dat was het leven dat ik leidde tot ik het evangelie van Jezus hoorde. Ik hoorde dat hij naar de hemel was gegaan om een speciale plek voor te bereiden voor degenen die hij heeft gered. Ik voelde me moe. Ik wilde dat ik een plekje bij Hem had. Ik kwam erachter dat wapens en alcohol niet mijn echte behoeften waren. Ik wist op die dag diep van binnen dat ik een ander en gelukkiger leven wilde leiden. Ik gaf mijn leven aan Jezus en ik voelde vrede en een soort vreugde die ik als kind nog nooit eerder heb meegemaakt.
Ik hoorde ook het verhaal van David, die zelfs toen hij nog klein was, door God uitverkoren was om een groot man te zijn. Hij was een gedenkwaardige koning die volgens Gods hart geëerd werd met de titel van een man. Ik werd aangemoedigd om als groot man zelfs in kleine gestalte moeilijkheden te overwinnen.
Ismar werkt in de kerk in Córrego Doce, een dorp buiten Sabinópolis met zijn vrouw Silvânia en zijn twee kinderen, Ester & Isaque.