Het was een gezellige drukte in het Conferentiecentrum in Sabinopolis, tijdens de jaarlijkse vakantie van de weduwen. Het thema was: “Ik jaag naar het doel”?. Over facetten van dit onderwerp hadden we iedere morgen “stille tijd” in groepjes. Die uurtjes waren enorm inspirerend. Het is winter in Brazilie, en het was erg koud in Sabinopolis, dat tussen de bergen ligt: ’s nachts was het omstreeks 6 graden! We sliepen onder dekens en huiverden ’s avonds in onze winterkleding. Er waren 60 dames gekomen: 5 uit Sabinopolis, 4 uit Sao Paulo en de overige uit Belo Horizonte. 
Wat we zoal deden? ’s Morgens na de “stille tijd? hadden we koorrepetitie. De middagen en avonden waren gevarieerd: handenarbeid, naar het dorp om ijs te eten, een semi-internaat bezoeken en daar kindertjes knuffelen en cadeautjes brengen. Het hoogtepunt was een bezoek dat we brachten aan een oude boerderij, waarvan de eigenaresse een bejaarde weduwe is. Er werden daar nog oude ambachten uitgevoerd, zoals suiker koken uit suikerriet in enorme koperen bakken, koken op een houtfornuis, en mais, hout, en andere producten werden vervoerd met een ossenwagen. De dames reden in groepjes op de ossenwagen en dat moest allemaal gefotografeerd worden! ’s Avonds hadden we onder andere een getuigenisavond en een “bonte avond”. Zaterdag was een speciale “Minas Gerais-dag”. Over het terrein schalde christelijke, regionale volksmuziek – live natuurlijk – er zaten allerlei mensen die oude ambachten uit de streek uitoefenden, er werden koekjes gebakken in een houtoven, houten bakken gesneden, die werden gebruikt in de huishouding voordat er plastic materiaal kwam. ’s Avonds hadden we een speciale avond met br. Antonio Pinho, een van de leiders van de gemeente in Belo Horizonte, die geboren is in deze streek en er veel bijzondere feiten over vertelde. Zondagsmorgens ging Nico voor, dat is een jaarlijkse traditie en de dames zien er al naar uit. Nico wordt dan ook de “voorganger van de weduwen” genoemd! ’s Avonds bezochten we de dienst in de wijk “Boa Vista”, een van de drie zendingsgemeentes in Sabinopolis. Het weduwenkoor zong de liederen die de hele week geoefend waren, en het is een wonder wat onze dirigent Carlos Muniz in een paar dagen met een groep bejaarde dames klaar speelt! ’s Maandags vertrokken de dames weer naar hun woonplaatsen. Een van hen zei: “Ik heb al heel wat jaren geleefd en verschillende reizen gemaakt, maar dit was de mooiste vakantie van mijn leven.” foto boven: stille tijd in groepjes tijdens de vakantieweek van de weduwen foto onder: Voor de eerste keer in hun leven rijden de dames op een ossewagen