Sebastião is een analfabetische vrijgezel van vierenvijftig jaar. Elke dag van de week werkt hij bij een boer in het binnenland op wiens terrein hij ook in een zeer armelijke hut woont.
Tot voor kort had hij nooit ervaren wat blijdschap of vrede was, hoe het voelde om vrij te zijn. Zijn ouders heeft hij nooit gekend. Hij is opgevoed door een nicht.
Tot een jaar terug was hij verslaafd aan de drank, een heetgebakerd mens die altijd ruzie zocht. Op zijn vrije zondagen zwierf hij in z’n eentje door de straten van het dorp.
Op een van die zondagavonden, het was de dag van zijn verjaardag, strompelde hij de kerk binnen. Hij was stomdronken. In het diepst van zijn wezen had hij zo sterk de wens om zijn leven te veranderen!
In de kerk sprak juist iemand over de blinde Bartimeüs. In z’n beschonken toestand dacht hij dat de spreker zijn naam noemde, dus riep hij luid: “Ik ben niet blind!”
Maar God had een geweldig plan met Sebastião. Die avond nam hij Jezus als zijn redder aan en hij was onmiddellijk vrij van de drank.
Zelf zegt hij: ”Mijn leven is totaal veranderd, ik voel me voor het eerst in mijn leven blij en opgewekt en heb bovenal vrede in mijn hart. Mijn neven die vlakbij wonen zijn zelfs jaloers op mij, want ze zien dat ik nu veel gelukkiger ben. In de kerk heb ik een nieuwe familie gevonden die mij vanaf dag één goed behandelt. Ik ben een totaal ander mens geworden en ik voel me geweldig!”
Iedere zondagmorgen komt Sebastião op zijn fiets naar de kerk, een rit van 17 kilometer. Hij denkt er niet over ook maar één keer over te slaan. Pasgeleden heeft hij zich, samen met nog een aantal anderen, laten dopen terwijl hij belijdenis van zijn geloof aflegde. Zelf zegt hij: “Het leven heeft voor mij eindelijk glans gekregen!”
Foto: Sebastião geeft z’n getuigenis
