Waarom was Jezus zo anders dan men had verwacht? Waarom gaf Hij bijvoorbeeld niets om decorum, hield Hij zich zelden aan de statuten en ging Hij met ongewassen handen aan tafel?
Waarom noemde Hij een onreine vrouw “Dochter”, terwijl de theologen, kerkleiders en religieuzen het steevast moesten doen met: “Adderengebroed, witgepleisterde graven, hypocrieten en schijnheiligen”?
Waarom zegt Hij: “Zie, Ik sta aan de deur en ik klop” tegen een kerk die binnen druk bezig is met lofprijzing, aanbidding en een prachtige preek, gebracht door een driedelig kostuum met loopmicrofoon, terwijl men ogenschijnlijk de Eregast per ongeluk heeft buitengesloten…?
Waarom voerde Hij hele gesprekken met prostituees en dieven, terwijl hij niet bereid was ook maar één woord te wisselen met de koning uit die tijd? Waarom gaf Hij zoveel om mensen en zo weinig om Zijn eigen reputatie? Waarom huilde Hij bittere tranen op het moment dat de menigte “Hosanna voor de Koning!” riep, maar bracht het eenvoudige geloof van een kind een glimlach op Zijn gezicht…?
Waarom schaamde Hij zich niet één keer om samen gezien te worden met mensen van een laag allure, terwijl het niet eens in Hem opkwam om een selfie te maken met de gouverneur in eigen persoon? En dan de grootste vraag van allemaal: hoe kan Hij toch houden van mensen zoals jij en ik?
Omdat Hij eens een mens was, zoals jij…
Omdat Hij soms ook moest huilen, zoals ik…
Omdat Zijn “Waarom?” aan het kruis van Golgotha voor ons werd gemaakt tot een “Daarom!”