Vanavond gingen we naar de kerk in Materlândia. Om daar te komen moet je door het gehucht Euxenita. In beide plaatsen is zowel een gemeente als een kindercentrum. Het verbaasde ons dat de kerk in Euxenita gesloten was; alles was donker! Hoe kon dat nu?!
Voorzichtig reden we door, diepe gaten in het asfalt die door de vele regens waren ontstaan vermijdend. Even later kwamen we aan in de enthousiaste gemeente van Materlândia.
Tot onze verbazing zat het kerkje stampvol, en toen we opeens een heleboel gezichten uit Euxenita zagen, begrepen we het: de ene kerk verzorgde het programma in de andere. Wat we toen zagen verraste ons volkomen.
Eliene, een van de bijbelschoolstudenten, die sinds een half jaar stage loopt in de kerk van Euxenita had keihard gewerkt: ze had dansgroepjes opgezet voor verschillende leeftijdsgroepen, die nu met veel enthousiasme hun talenten lieten zien tot eer van God. Ook werd er een bijzonder goede mime opgevoerd die liet zien hoe aanlokkelijk, maar tevens gevaarlijk zonde is.
Het was prachtig om de saamhorigheid, de eensgezindheid en de inzet van deze beide gemeentes voor het Koninkrijk van God te zien. Wat kunnen wij daar in Nederland nog veel van leren!
Ook verbaasden de talenten van de gemeente Euxenita ons: was dát dat kleine kerkje met die paar eenvoudige gemeenteleden?!
Moe maar voldaan stapte iedereen aan het einde van de avond weer in de gammele bus die hen naar het uit slechts 2 straten bestaande gehucht in het binnenland terugbracht.
Ik ben er zeker van dat God die avond met een stralende glimlach heeft toegekeken naar al die lofoffers die er die avond werden opgezonden!
(bekijk ook de filmpjes op www.bem.nl)