Toen Luiz en Sandra trouwden, was Sandra spiritste en Luiz “deed nergens aan”. Daarom vonden ze het niet nodig in een kerk te trouwen, dus trouwden ze alleen voor de wet. Sandra was een ongehuwde moeder en had een zoontje. Er werd nog een kindje geboren, en de twee kinderen werden allebei aan de geesten toegewijd. Sandra had tijden van pure bezetenheid en kon dan niet normaal functioneren. Haar kinderen waren moeilijk opvoedbaar en vaak onhandelbaar. In haar nood ging Sandra met een gelovige collega mee naar de gemeente, waar ze tot bekering kwam en bevrijd werd, evenals haar twee kinderen. De verandering in het leven van zijn vrouw en kinderen maakt grote indruk op Luiz. Hij besloot eens mee te komen naar een dienst. De Heer sprak krachtig tot hem en hij kwam ook tot bekering. Na een paar maanden werden ze samen met hun oudste zoon gedoopt (zie Braziliaanse Berichten nr. 2, 2000). Toen waren ze ongeveer 8 jaar getrouwd.
Hun droom was om een trouwdienst te midden van de gemeente te hebben en alsnog de zegen van de Heer over hun huwelijk te vragen, als ze 10 jaar getrouwd zouden zijn. Al lang van te voren praatten ze er met ons over, en werd de dienst gepland. Ze wilden familie en vrienden uitnodigen, en zo een getuigenis geven van hun nieuwe leven. En zo gebeurde het. De oudsten van de gemeente zegenden het huwelijk en het gezin van Luiz en Sandra, en Luiz gaf voor alle aanwezigen een getuigenis van de verandering die de Heer in hun leven had bewerkt. Dat maakte indruk! Sandra en Luiz zijn een levend getuigenis van de wonderen die God kan doen in een gezin dat Hem dient.
De trouwdienst van Sandra en Luiz. Nico, die de dienst leidt, met hun trouwringen.