Leidster Júnia uit Rio Vermelho deelt haar zorgen en verdriet met ons: “Het is niet alleen het gevecht tegen armoede, huiselijk geweld, verkrachting, incest en verwaarlozing, maar ook het gevoel van machteloosheid als een kind een wens heeft die je niet gelijk kunt vervullen, zoals bij de kleine Tiago. Omdat Tiago z’n voortdurend dronken moeder hem mishandelde is hij uit huis geplaatst en woont hij nu in het grote gezin van z’n tante. Toen de leidster hem vroeg wat z’n grootste wens was zei hij: ”Een bed, want ik slaap op de grond”, maar in het huisje is niet eens plaats voor nóg een bed …
En wat voel je je machteloos als een kindje van net 2 jaar naar het kindercentrum komt met brandplekken op het beentje en de moeder zegt dat het een ongelukje was, terwijl het duidelijk de afdrukken zijn van een lepel…
Het stille meisje van 4 jaar dat voor haar ogen zag hoe haar vader haar oma met messteken om het leven bracht en haar moeder met vuistslagen op het hoofd bewerkte…
En die baby van 9 maanden die naar het kindercentrum kwam vol striemen en brandmerken van sigaretten, en in het gezichtje littekens waar ze gebeten was. De vader is zó gewelddadig dat het 17-jarige moedertje en haar kind inmiddels op veilige adressen zijn ondergebracht…”
De ogen van onze medewerkers zien vaak zoveel ellende dat ze vollopen met tranen. Bid voor kracht voor elk van hen en dat ze als heldere lichten mogen schijnen in de duisternis van de wijken waar ze de mensen willen bereiken met het levensveranderende evangelie van de Here Jezus.
Foto’s: Fernanda begin 2011 en eind 2011