Dayanne Fernandes da Silva kwam dagelijks spelen en haar huiswerk maken in het wijkcentrum in haar buurt. Ook hoorde ze over de Heer Jezus. Ze werd er door geraakt en wilde haar leven aan Hem geven. “Nee, dat wil ik niet hebben”, zei haar moeder, die geen christen is, “wacht maar tot je 15 jaar bent”.
Dayanne met enkele van haar gelovige vrienden. Dayanne is het meisje met het witte shirt.
Dayanne zelf vertelt hierover: “Ik wil graag vertellen van mijn bekering en mijn leven na mijn bekering. Ik ging dagelijks naar het wijkcentrum, en toen ik 9 jaar was, wilde ik ook christen worden. Maar er was een probleem: mijn moeder wilde niet dat ik me zou bekeren. Ze vond dat ik veel te jong was om te kiezen. Ze dacht dat het een bevlieging van mij was en dat het wel weer over zou gaan. Maar ik merkte dat God in mijn leven werkte, en dat Hij tot mijn hart sprak. Ik wist niet hoe ik moest bidden, maar ik vroeg God vaak of Hij wilde maken dat mijn moeder van idee zou veranderen”.
Toen Dayanne 12 jaar was, kwam ze in het Jeugdvormingscentrum. Maar wat haar ouders niet voorzien hadden, was, dat Dayanne met veel interesse aan de bijbeluurtjes deelnam, en dat zij haar hart aan de Heer Jezus gaf! Toen ze dat thuis vertelde, en vroeg of ze nu naar de kerk mocht, werden haar ouders ongerust. Ze haalden haar na 6 weken van het jeugdcentrum af, omdat ze vonden dat de christenen teveel invloed op hun dochter hadden, en ze zeiden dat ze moest wachten met een beslissing tot ze 15 jaar geworden was. Na 6 lange jaren was Dayanne eindelijk vijftien!
Dayanne: “Moeder zei dat ik mocht kiezen als ik 15 jaar was. Met geloof in God in mijn hart heb ik gewacht. Ik telde de maanden en de dagen die nog ontbraken tot mijn verjaardag. Ik vroeg alvast iemand uit de jeugdgroep van de gemeente, of die met me mee wilde gaan naar de samenkomst, zo gauw ik 15 geworden was. Dan hoefde ik niet alleen naar de kerk. En toen was het zover! Ik heb me bekeerd. Dat was het mooiste cadeau dat ik kreeg op mijn vijftiende verjaardag”!
Toen in de gemeente de volgende doopdienst werd aangekondigd, was Dayanne een van de kandidaten. Ze vertelde thuis dat ze nu christen was, en zich zou laten dopen. “Zou je niet nog een poosje wachten?” was haar moeders advies. “Ik heb al lang genoeg gewacht”, was Dayannes antwoord. Zo werd het tienermeisje gedoopt als enige gelovige in haar hele familie.
Ze vertelt: “Ik ben heel gelukkig. Mijn leven is veranderd. Ik heb verschillende vriendinnen verloren, maar ik heb er nieuwe bij gekregen. Ik kan aan iedereen getuigen dat God harten aanraakt, ongeacht de leeftijd. En dat Hij ons kracht geeft om door te zetten, zodat we kunnen overwinnen. Mijn wens is dat alle mensen zo gelukkig en gezegend mogen worden als ik. En dat ieder zijn hart zal openen en Christus zal binnenlaten”.
Ontroerend en erg bemoedigend om de Heilige Geest aan het werk te zien in kinderen zoals Dayanne. Dat maakt al het (soms moeizame) werk met de ruim 1200 kinderen en tieners ruimschoots de moeite waard.