Veel gezinnen die van oorsprong van het land komen, willen niet meer werken als landarbeider en gaan naar de grote steden. Om te overleven als kleine landbouwer, die zijn voedsel verbouwt op het land van een boer, is bijna niet mogelijk. Men is niet meer gemotiveerd. Marcionilio is ook zo iemand. Hij is landbouwer, is 41 jaar oud en is opgegroeid op het platte land, waar hij samen met zijn ouders werkte op de boerderijen in de regio. Werken op het land, dat is het enige beroep dat hij kent. Toen Marcionilio volwassen werd, was hij bitter en boos. Hij voelde zich onrechtvaardig behandeld. Als hij een boer vroeg of hij op een stukje van zijn land zijn voedsel mocht verbouwen tegen betaling van een huurpercentage, werd dat toegestaan. Maar als hij dat land had ontgonnen, beplant, en zijn eerste oogst had gehad, dan vroeg de boer het ontgonnen land terug, plantte gras en zette zijn koeien er op. Dat is herhaalde malen gebeurd en Marcionilio voelde zich verongelijkt en benadeeld. Wat moest hij doen? Hij kon zijn vrouw en drie kinderen niet meer onderhouden!
Het gezin woont 17 km. verwijderd van Sabinopolis, in de buurt van het terrein “Betania” dat aan de zending toebehoort. Dat is maar 3 km. verwijderd van zijn huisje. Hij hoorde dat de zending terreinen in bruikleen gaf voor landbouw en dat je die mocht houden, zolang je ze wilde bewerken. Heel wantrouwend kwam hij eens kijken, praatte met de andere landbouwers die ook terreinen van de zending hebben en natuurlijk wilde hij weten na hoeveel oogsten ze het terrein weer af zouden nemen. “Het wordt je niet afgenomen, het terrein blijft van jou zo lang je het wilt bebouwen”, werd hem verteld. Toen hij daar van overtuigd was, besloot hij ook een terrein te vragen. Sinds die tijd is Marcionilio een stuk land toegewezen waar hij heel gelukkig zijn mais, bonen, suikerriet, bananen en cassave verbouwt. Het gezin kan hiervan leven, en wat er over is, wordt op de fiets geladen en verkocht op de plaatselijke markt in Sabinopolis. Marcionilio is altijd aanwezig op de bijeenkomsten van de tuinders. Hij is enthousiast en heeft goede ideeen. En het fijnste is dat hij niet naar de grote stad wil verhuizen, want hij kan nu zijn gezin verzorgen. Hij hoort regelmatig het evangelie tijdens de bijeenkomsten van de tuinders en landbouwers en ons verlangen is dat hij en zijn gezin spoedig de Heer zullen vinden.
