Ga naar de inhoud

Het eendje dat een zwaan werd…

  • door
Gezin Mateus en Bernadete

Het “Geitenfeest” kwam eraan en alle kinderen uit de Kindercentra mochten meedoen met de opstelwedstrijd met als thema “De geit”. Ik had dan wel geen geit thuis, maar ik kende de geitenfokkerij van de zending en ik dronk elke dag geitenmelk in het hulpproject, dus ik besloot mee te doen.
Tijdens de prijsuitreiking op de dag van het feest hoorde ik plotseling mijn naam noemen. Ik was een van de winnaars! Trots nam ik mijn medaille in bezit. Het was de eerste van de drie prijzen die ik won tijdens deze jaarlijkse feesten.

Dit was in 1981. We waren pas met mijn moeder vanuit het binnenland verhuisd naar een hut in de armenwijk in Sabinópolis. Ik was zes en vond de nieuwe situatie enerzijds wel leuk, maar aan de andere kant miste ik het om in sinaasappelbomen te klimmen, guavevruchten met een stok uit de boom te meppen of stiekem van de peren van mijn oma’s perenboom te snoepen waar zij jam van wilde maken …
Om te overleven ging mijn moeder elke dag al heel vroeg de deur uit om als huishoudster bij de rijken te gaan werken, terwijl mijn broertjes en ik alleen thuis bleven tot zij ’s avonds laat uiteindelijk weer thuiskwam.
Gelukkig konden wij al spoedig terecht in het kindercentrum. De eerste weken waren moeilijk, want zowel het gezonde eten als de regelmaat waren ons totaal vreemd.
Maar we wenden snel en we begonnen deze plaats die onze levens voor altijd zou veranderen geweldig te vinden!
Daar hoorde ik ook voor het eerst over de Here Jezus en toen ik 10 was kreeg ik m’n eerste bijbel. Een jaar later bekeerde ik me. 
Op m’n veertiende was mijn grootste droom om ooit letteren gaan studeren, maar als arm meisje durfde ik geen enkele hoop te koesteren. Hoe zou ik het ooit op kunnen nemen tegen al die anderen die op dure privéscholen hadden gezeten?

Intussen doorliep ik de middelbare school en mocht stage lopen op het kantoor van de zending waar ik het erg naar m’n zin had. Twee jaar later kwam mijn droom om te gaan studeren in volle hevigheid terug. Ik had geen geld om een dure cursus te volgen, dus begon ik thuis zelf te blokken voor het toelatingsexamen. Als God een deur zou openen dan zou niemand hem sluiten.

Toen werd mijn moeder aangereden door een auto en ze kon niet meer lopen. Opeens moest ik naast mijn baan ook het huishouden doen en mijn moeder verzorgen. Hoe kon ik mij voorbereiden voor het toelatingsexamen?
Maar God voorzag! Dankzij een gulle gift kon mijn moeder naar fysiotherapie en zodoende kon ze werken aan haar herstel.

En zo kon ik toch nog toelatingsexamen voor de universiteit doen in de grote stad. Groot was mijn verbazing toen ik anderhalve maand later hoorde dat ik was aangenomen! Dat was groot feest op het kantoor van de zending! Iedereen bemoedigde mij, beloofde voor mijn moeder te zorgen als dat nodig was en drukte me op het hart dat ik het altijd moest laten weten als ik iets nodig had.

En zo trok ik de wijde wereld in, studeerde letteren en sloot me aan bij andere christenen.
Nu ben ik redactrice bij een landelijk bekend christelijk tijdschrift, getrouwd met Mateus (ook een ex-kindercentrumkind, sinds enkele jaren afgestudeerd als advocaat) en samen hebben we een prachtig dochtertje Sofia en een tweede kindje op komst.
Ik dank God voor alle kansen die Hij me heeft gegeven en de mensen die mij Gods liefde betoonden en mij wezen op de weg die naar het echte leven leidt: Jezus.
Bernadete (links) in het tienerprojectMateus (links) in het kindercentrum

Foto’s:

Bernadete (links) in het tienerproject
Mateus (links) in het kindercentrum