Toen de kinderbescherming op de stoep stond kon de jonge Carlos* z’n oren niet geloven: hij had een nichtje van twee in de grote stad en ze wilden dat hij, als haar enige familielid, voor haar zou gaan zorgen?! Daar was hij toch veel te jong voor? En hij was niet eens getrouwd! Als in een flits echter trok zijn eigen kindertijd aan hem voorbij: letterlijk moederziel alleen achtergelaten door zijn moeder toen die er vandoor ging en nooit meer terugkwam… Nee, dat mocht dit kleine meisje niet meemaken!
Een paar weken later kwam de kleine Cristina bij Carlos wonen. Ze was door haar moeder in de grote stad gewoon op straat achtergelaten en er was geen vader bekend. Maar gelukkig hadden mensen haar meegenomen en bij de kinderbescherming gebracht waar men uiteindelijk ontdekte dat ze in het binnenland nog een oom had.
Carlos nam het verzwakte, ziekelijke kindje liefdevol in z’n huisje op, maar hij moest wel elke dag naar z’n werk. Gelukkig kon het teruggetrokken meisje overdag terecht in het Kindercentrum waar het goed werd verzorgd.
Dit gebeurde een jaar geleden. Cristina is nu 3 en een lief, vrolijk meisje. Ze heeft het heel erg naar haar zin op het Kindercentrum waar ze het heerlijk vindt om te tekenen, te kleuren, samen met de andere kinderen te spelen en naar de verhalen te luisteren; ze eet er goed en haar gezondheid is nu uitstekend.
Haar ouders zijn nog steeds verdwenen, maar haar oom zorgt voor haar als voor een eigen dochter.
