Hij verging van de hoofdpijn en niet zo’n beetje ook! Onofre, een goede vriend van ons had wel eens vaker last van hoofdpijn, maar nu was het zo erg dat hij uiteindelijk besloot naar het ziekenhuis te gaan. Daar kreeg hij onmiddellijk een injectie en werd aan een infuus gelegd. Hij was er ernstig aan toe.
Toen hij op een gegeven moment voorzichtig zijn ogen open deed zag hij dat er bij het bed tegenover hem zoveel mensen stonden te huilen. Hij kwam erachter dat daar een man op sterven lag. De familie rondom de stervende was wanhopig, want deze man kende God niet. Iemand probeerde de plaatselijke voorganger van de kerk in Sabinópolis te bellen, maar hoorde dat deze met vakantie was…
Opeens zag iemand Onofre liggen, wees op hem en zei: ”Hij is ook een Christen, misschien kan hij met hem bidden!”
Natuurlijk deed Onofre wat men hem vroeg, al kostte het hem al zijn kracht om met de pijn die hij voelde en in zijn ene hand het statief met infuus, naar de overkant te strompelen en zich over de man te buigen. Hij vroeg: “Mag ik met u bidden?”, waarop de man knikte. Toen vroeg Onofre vrijmoedig: ”Wil je Jezus aannemen?” Met zijn laatste krachten zei de man: “Ja, dat zou ik graag willen…”
Onofre bad het zondaarsgebed met hem en een paar minuten later blies de man z’n laatste adem uit…
En Onofre? Zijn hoofdpijn was opeens over! Toen de dokter even later naar hem kwam kijken zei hij: “U mag onmiddellijk vertrekken meneer. U mankeert niets!”.
Over timing gesproken!