Mijn naam is Brandon. Ik ben 23 jaar en lid van de gemeente in Sabinópolis. Sinds kort maak ik deel uit van de jeugdleiding. Mijn leider Wilson daagde mij in oktober uit voor een ‘keerpunt’ in mijn leven. Hij had het over een 11-daagse leiderschapstraining in een andere stad. Ik ging de uitdaging aan en begon in januari aan de opleiding.
Daar heb ik onvergetelijke en bovennatuurlijke ervaringen mogen beleven. Ik heb Gods zorg op een tastbare en zichtbare manier ervaren. Op de eerste trainingsdag, direct na mijn aankomst, sloot ik vriendschap met Deivid, die uit de stad Gravataí in Rio Grande do Sul komt. Ik zag Gods onmiddellijke zorg voor mijn leven. Het was alsof de Heer me vertelde dat ik niet alleen was. Op de tweede dag ontmoette ik de mensen uit mijn groep en ik was opnieuw verrast door mensen die door God waren uitgekozen om me de komende dagen te vergezellen.
Er waren dagen dat God me liet zien wie ik was en wie ik mocht zijn. God manifesteerde zich door visioenen en vreemde tongen, de Heer stond me toe de Heilige Geest te voelen als nooit tevoren (ik schrijf elke regel met rillingen, nu ik terugdenk aan deze momenten). Ik wil graag getuigen over een visioen dat de Geest van God me gaf voordat we vertrokken om te evangeliseren.
Ik had ’s ochtends mijn gebedsmoment met mijn coördinator Marcilio en onze groep, toen het beeld in me opkwam van een vrouw die in een snackbar zit. Ik kon haar gezicht zien en zag waar ze was, maar ik vertelde het aan niemand totdat ik zeker wist dat het niet mijn gedachten waren, maar iets wat de Heilige Geest wilde zeggen. Na de lunch hadden we nog een moment van instructie en na gebed kwam het beeld van de vrouw die in een cafetaria zat bij me terug, maar deze keer kon ik zien wat ze voelde, of wat ze nodig had. Toen we in de bus stapten om naar het busstation te gaan waar we zouden gaan evangeliseren, sprak ik met mijn teamgenoot en vertelde wat de Heilige Geest tegen me zei.
Zodra we bij het busstation aankwamen, gingen we op zoek naar deze vrouw. Er waren zoveel mensen en cafetaria’s! Hoe konden we die vrouw in die menigte vinden? Maar toen we een café passeerden stond er een vrouw de tafels schoon te maken. Ze was alleen, precies in de positie die ik had gezien. Het gezicht leek niet op het visioen, maar wat de vrouw in de kantine voelde, was hetzelfde gevoel als de vrouw die ik zag.
Ik wist haar naam: Katerine, moeder van 3 dochters en gescheiden. Deze baan die ze 5 maanden geleden had gekregen, was de enige bron van inkomsten die ze had om haar dochters en haar huis te onderhouden.
Je vraagt je misschien af hoe ik dit allemaal wist. Maar ik had die kennis niet zelf, het was de Heilige Geest die door me heen werkte. Ik ging het café binnen, vroeg om koffie, ging zitten en vertelde haar over het visioen dat de Heer mij had gegeven om haar te bereiken.
Katerine luisterde van begin tot eind aandachtig naar ons en met tranen in haar ogen ontving ze de boodschap die de Heer haar had gebracht: een boodschap die haar eraan herinnerde hoeveel er van haar werd gehouden en dat God al haar inspanningen zag. We vertelden haar dat de Heer haar huilen en haar smeekbeden hoorde. Het was een van de mooiste momenten die Jezus ons liet beleven. We baden met Katerine, schonken haar boeken en traktaten en kregen bij ons vertrek een heel gelukkige en emotionele omhelzing.
Met dit moment bevestigde God mijn roeping. Ik wil niks liever dan alles wat ik geleerd heb straks in de kerk in praktijk brengen. Ik ben mijn gemeente oprecht dankbaar dat ze mij naar deze training hebben gestuurd. Ik hoop dat ik aan iedereen die het horen wil mag getuigen van wat ik heb meegemaakt, zodat de naam van God wordt verheerlijkt.