Met rauwe pijn in z’n hart loopt Claudio Quirino met een zware kruiwagen door de nachtelijke, slecht-verlichte straten van Carmésia. Hij moet nog een aardig eindje sjouwen, want ze wonen diep in het binnenland. In de kruiwagen ligt meer dood dan levend z’n oudere broer Gil. Stomdronken. Claudio heeft ‘m nog net op tijd uit de handen van de jouwende kerels kunnen halen die voor de zoveelste maal bezig waren z’n laveloze broer te mishandelen. Z’n hart huilt en hij herinnert zich de vele keren dat hem hetzelfde was overkomen…
Al vroeg had z’n vader, een ongeschoolde, slecht betaalde landarbeider en tevens alcoholist, z’n vrouw en tien kinderen in de steek gelaten, iedereen ontredderd en straatarm achterlatend. Maar z’n moeder was een “vechter”. Ze had er alles aan gedaan om ondanks de misère haar kinderen niet van de honger om te laten komen, al was de situatie nòg zo hopeloos. Claudio bewonderde z’n moeder en prees de dag dat zij de Here Jezus leerde kennen en Hem ging gehoorzamen. Dat had haar jarenlang de kracht gegeven om ondanks het verdriet en de ellende te blijven bidden voor al haar jongens die een voor een aan de drank gingen, daardoor in mensonterende situaties terecht kwamen, in de goten van de straat hun roes uitsliepen of in de gevangenis belandden.
Claudio was de eerste verhoring van haar gebeden. Tien jaar geleden was hij op een dag in dronken toestand naar het kerkje in het binnenland gegaan waar men hem niet wegjoeg, en had met z’n wazige hoofd Gods genade aangenomen. Hij snapte er nog niets van, maar hij geloofde en er gebeurde een wonder: hij werd totaal bevrijd van de drank! De jongeman werd een waardig mens, een voorbeeld in z’n dorp, zocht werk, las de bijbel en overal vertelde hij wat God had gedaan in z’n leven. Heel wat mensen wilden daar ook meer over weten, want zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt. Het gaf de voorganger ingang om iedereen die dat wilde te onderwijzen uit de bijbel zodat ook zij het levensveranderende evangelie van Jezus Christus leerden kennen.
Nu Gil nog…
En het tweede wonder gebeurde. Dit jaar kwam ook Gil voor de zoveelste keer stomdronken naar de kerk, waar hij normaliter in slaap viel of de dienst verstoorde. Maar ditmaal besloot ook hij, in navolging van z’n broer, z’n leven aan de Here Jezus te geven. En wat voor iedereen onmogelijk leek gebeurde: deze zwaarverslaafde man die jarenlang beneveld door de straten zwalkte werd volkomen bevrijd.
Gil Quirino is nu een sterke, gezonde man die er netjes en schoon uitziet en andere normen en waarden naleeft. Hij eert God in woord en daad en slaat geen kerkdienst over. Hij heeft voor het eerst in z’n leven betaald werk gevonden en heeft daardoor zijn jongensdroom kunnen realiseren: de aanschaf van een motor.
Claudio is getrouwd, heeft 3 kinderen en is een van de leiders van de kerk in Goiaba. Deze gemeente in het binnenland komt elke week samen in een piepklein, oud schoolgebouwtje, maar dat is te klein geworden. Het is hun grote wens een eigen kerkgebouwtje neer te kunnen zetten.