Onlangs was er weer de jaarlijkse toerustingsweek voor alle medewerkers van de sociale projecten. De meeste medewerkers zijn zelf opgegroeid in de kindercentra, hebben een goede opleiding gehad en hebben nu een vaste baan bij de Bem Estar do Menor, waar ze de kinderen uit de achterstandsgezinnen met dezelfde liefde en aandacht omringen die zij ooit zelf ontvingen.
Ook Cuta, (35) was van de partij. Zij werkt al 12 jaar in het kindercentrum. Toen zij 14 was gaf ze haar leven aan de Here Jezus doordat Nildo, nu afgestudeerd pastor in Materlândia, maar destijds een jongen uit de achterstandswijk waar zij samen opgroeiden, haar doorvertelde wat hij op het Kindercentrum had geleerd.
Een paar jaar geleden startte Cuta met haar groepje kinderen een bidgroepje, dat ging bidden voor de mensen in het dorp die terminaal ziek waren. Ook bezochten ze hen en gaven hen christelijke lectuur. Zo bracht ze deze kinderen het belang van gebed bij.
Persoonlijk ging het echter niet zo goed met Cuta; haar man was een agressieve niksnut en pleegde regelmatig overspel. De situatie werd zelfs zo erg dat ze met haar 2 kinderen het huis uit vluchtte en weer bij haar moeder ging wonen. Op een dag echter gaf haar man te kennen dat hij met haar wilde praten. Ze ging naar hem toe, maar hij begon haar de huid vol te schelden en te beschuldigen van overspel. “Je verdient het om een kogel door je kop te krijgen!”, riep hij uit, waarop hij een pistool pakte en haar in haar hoofd schoot. Ze probeerde te vluchten, maar bloedend zakte ze op de weg in elkaar. Toen de man besefte wat hij gedaan had schoot hij zichzelf door zijn hoofd en stierf ter plaatse.
Met Cuta had God echter een ander plan. Na een panisch heen en weer gezoek naar het juiste ziekenhuis dat haar wilde en kon helpen en nadat de familie 10 maandlonen contant op tafel moest leggen, slaagde de arts in de grote stad er uiteindelijk in het bloeden in de halsslagader, waar de kogel in was doorgedrongen, te stoppen. De kogel kon hij er echter niet uithalen zonder dat ze zou sterven. Nooit zou ze meer kunnen praten, lopen of bewegen.
Maar de kinderen van het kindercentrum die zij ooit had leren bidden, begonnen nu voor haar te bidden, en het wonder gebeurde: ze herstelde volkomen.
Nu is Cuta, die nog steeds met een kogel in haar nek rondloopt, een levend bewijs van Gods liefde en trouw. Dit jaar gaat ze de groep 4- en 5-jarigen verzorgen en ziet er naar uit. “God heeft mij zoveel liefde betoond dat ik dat wil doorgeven aan iedereen om me heen!”
