Door Daniel van Eijk
Er werd een baby’tje geboren in Sabinopolis, maar er was niemand blij met hem. Zijn naam is Felicio. Zijn moeder stierf tijdens de bevalling en zijn vader zit in de gevangenis. Toen we dit verhaal hoorden, raakte het ons. Wat zouden we voor dit gezin kunnen doen? Er waren nog 6 kinderen: Fabio (14), Fabiana (12), Adriana (10), Andrea (8 ), Fabricio (5) en Fabricia (2). Ze moesten zich alleen redden. En waar was dat baby’tje? We hoorden Fabricia van twee jaar op een avond om 11 uur bij het hekje van het huis (een uiterst gevaarlijke plaats voor een klein kind) stond te huilen en te roepen om haar moeder…
Wij schreven dit schrijnende verhaal aan onze vrienden en aan de gemeente in Belo Horizonte. En al gauw kwam de hulp op gang: we kregen babykleertjes, voedsel, zuigflessen, geld. Een van de gemeenteleden in Belo Horizonte vertelde het verhaal aan z’n medewerkers in de firma waar hij werkt, en groot was onze verrassing toen we een envelop ontvingen met ongeveer € 220 voor het gezin.
We bezochten de kinderen om de situatie in ogenschouw te nemen. Fabiana zorgde zo goed als ze kon voor haar broertjes en zusjes. Vooral Fabricia van twee hechtte zich erg aan haar. Er was geen eten in huis. Fabiana had alle restjes bij elkaar in een pan gedaan en er een soort soep van gekookt. De kinderen sliepen samen in een bed, als vader thuis kwam (hij mocht soms thuis overnachten) sliep hij er ook nog bij. Een oud ledikantje werd gebruikt om alle kleren in te deponeren. We hoorden dat de baby bij tante Marina was, die even verderop woonde. Tante Marina vertelde ons dat ze haar baan had opgezegd om voor de baby te kunnen zorgen en een oogje te houden op de andere 6 kinderen. Ze miste nu ook haar loon, en kon niet veel bijdragen voor het gezin. Samen met haar maakten we een lijstje van dingen die er nodig waren: huisraad, voeding voor de baby, schoeisel. We maakten een afspraak om ’s middags met het hele gezin uit te gaan, inclusief tante Marina met de baby, om inkopen te doen. Toen we met ons busje voor kwamen rijden stond ze allemaal klaar, in hun beste kleren, vol verwachting van wat komen ging.
Met z’n allen kochten we voor alle kinderen schoenen en slippers, een kleerkast, een stapelbed, keukengerei, een voedselpakket en babyvoeding. Alle winkeliers waren geraakt door het verhaal van dit gezin, en gaven 20-25% korting! Als toppunt gingen we met z’n allen naar een ijssalon (van onze broeder Janer) en kregen ze allemaal een ijsje! Dat was een geweldig feest! Wat een geweldige dag! Maar daar kon het niet bij blijven. Denise, de maatschappelijk werkster van de zending, plaatste de 3 kleinste kinderen in het semi-internaat, en zocht voor de drie grootsten een plaats in een project van de (burgerlijke) gemeente. We blijven contact houden met het gezin en onze bede is dat ze de liefde van de Heer Jezus zullen zien door ons, en Hem zullen leren kennen; ook de vader van het gezin. Bidt u mee?