Mijn naam is Agnaldo, ik kom oorspronkelijk uit Paulistas, maar ik woon nu in Sabinópolis. Ik ben getrouwd met Helena en vader van twee dochters: Yara (19) en Nayara (13). Ik wil graag getuigen van de wonderen die de Here Jezus in mijn leven heeft verricht.
Mijn eerste contact met de EZB was in mijn jeugd, toen ik een jaar naar een school van de EZB ging. Daarna verhuisden we naar Sabinópolis, waar we tot op de dag van vandaag wonen. Mijn vader, en later ook mijn moeder, werkten jarenlang voor de EZB, onder andere bij het conferentiecentrum. Ook hadden we daar een volkstuin om ons gezin te voeden, want we waren met vijf kinderen en hadden moeite rond te komen.
Ik ontmoette Helena, op wie ik verliefd werd. Haar zus Silvânia, getrouwd met voorganger Ismar, liet nooit een kans liggen om te getuigen over Jezus. Daar wilde ik niets van weten. Op aanraden van Ismar besloot ze niet langer aan te dringen. Ze zei simpelweg dat ze voor me bleef bidden. Die houding raakte me diep, want ik had nooit gedacht dat iemand zoveel voor mijn leven zou kunnen opofferen.
Helena en ik trouwden voor de wet.
Enige tijd later werd Helena gevraagd of ze foto’s wilde maken bij een speciale kerkdienst. Ik zei dat ze gerust mocht gaan, maar ik wilde niet mee.
Ze was nog maar net vertrokken toen onze tweejarige dochter Yara vroeg waar haar moeder was. Ik vertelde haar dat ze naar de kerk was. Toen zei ze tegen me: ‘Zullen wij ook gaan?’
Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, dus ik antwoordde: ‘Goed dan. Kom maar gauw!’
Ik kleedde haar netjes aan en we gingen. Ik herinner me nog goed dat ik bij de kerkdeur stond te luisteren naar de preek van de voorganger. Elk woord leek tot mij gericht en ik kreeg het verlangen om meer over God te horen. Daarna bezocht ik vaker diensten. Op een dag, tijdens de vakantie van de voorganger, leidde broeder Sebastião Olegário de dienst. Hij nodigde ons uit om je leven aan de Heer te geven. Het was een beslissend moment; ik aanvaardde Christus als mijn Redder.
Ik werd discipel, liet me dopen en begon met vreugde in de kerk te dienen. Ook zijn we alsnog in de kerk getrouwd. Vanaf dat moment voelde ik me volledig voorbereid om de Heer met heel mijn hart te dienen.
Na enige tijd nodigde voorganger José da Purificação, die bijna met pensioen ging, me uit om het pastoraat van de kerk in Boa Vista over te nemen. Ik wist nog erg weinig, maar hij leerde me veel, en ik bad veel en bestudeerde regelmatig het Woord. We kwamen voor veel uitdagingen te staan, maar de Heer was altijd bij ons.
Met geloof en de samenwerking van de broeders en zusters mochten we grote dromen waarmaken, zoals het bouwen van een ruimte voor de zondagsschool en het opzetten van het project Nova Semente, om gezinnen te ondersteunen. Ook hebben we een handwerkproject waarbij een groep vrouwen samen leert over het woord van God en daarnaast wat geld verdient.
Naast het pastorale werk assisteer ik bij renovaties, monitor ik gezinnen die door de EZB geholpen worden en ondersteun ik het onderwijsteam.
Ik ben God enorm dankbaar voor alles wat Hij voor mij, mijn gezin en voor de EZB heeft gedaan.
Ook Ismar en Silvânia ben ik zeer dankbaar voor hun liefdevolle toewijding. Zij waren instrumenten van God op onze reis. Vandaag kan ik de liefde van de Heer verkondigen en verlang ik ernaar Zijn Koninkrijk te blijven dienen.
Ik wens iedereen die dit verhaal leest een gezegende tijd toe, vol geloof, hoop en nieuwe kansen om anderen te dienen.
‘Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid tot in eeuwigheid! Amen.’ – Romeinen 11:36
