Carlinhos Felipe de Moura is een 10-jarige jongen die deelneemt aan het jongerenproject in het stadje Rio Vermelho. Hij woont samen met zijn zus Mariana en zijn nichtje Clara bij zijn moeder Joelma, en regelmatig verblijft daar ook haar vriend Fernando.
Carlinhos draagt al vanaf het allereerste begin van het project een scheefzittende pet. In het begin dachten we dat het een tijdelijke fase was, een modegril. Maar na verloop van tijd begon het ons te op te vallen dat hij de pet nooit afzette, zelfs niet tijdens het spelen. Dit leidde ertoe dat we hem uitnodigden voor een gesprek, waarin we hem uitlegden dat een pet niet zo gezond was voor zijn haar en hoofdhuid. Het gevolg was dat hij de pet niet langer droeg, maar deze verving door een muts. We besloten een tweede gesprek met hem te hebben. Hiervan raakte hij erg van streek en liet ons weten dat hij niet meer naar het project kwam, als hij niks op zijn hoofd mocht dragen. Hij voegde meteen daad bij woord en ontbrak een paar dagen. Wij kregen het gevoel dat er bij Carlinhos meer aan de hand was dan alleen liefde voor hoofdbedekking. Toen hij na verloop van tijd weer deelnam aan de activiteiten, probeerden we in gesprek met hem te begrijpen waarom hij per se iets op zijn hoofd wilde dragen.
Na enig aandringen gaf hij aan dat hij zich schaamde over de grootte en de vorm van zijn oren, die volgens hem niet normaal zijn. Dit maakt hem erg verlegen en verdrietig.
Naast grote oren heeft Carlinhos te maken met een steeds vaker voorkomend scenario: opgevoed worden door een alleenstaande moeder, zonder mannelijk rolmodel. Zijn moeder vertelde ons dat Carlinhos erg onzeker was, ook in alledaagse situaties. Hij is snel emotioneel. Wij vermoeden dat hij zich wat depressief voelt, omdat hij aangeeft dat hij een vader mist.
Zijn moeder Joelma woont samen met Fernando, die vermoedelijk wel de vader van de jongen is, maar dit is nooit bevestigd. Carlinhos vertelde huilend dat hij ook geen aandacht krijgt van Fernando, hij wordt altijd volledig genegeerd. Fernando heeft alleen oog voor zijn dochter Mariana.
We hebben Carlinhos proberen te troosten, hem uitgelegd dat hij zich niet hoeft te verstoppen onder mutsen omdat hij geschapen is naar Gods beeld. Samen met hem hebben we gebeden om troost, acceptatie en Gods Vaderliefde voor hem.
Wilt u samen met ons blijven bidden voor kinderen als Carlinhos die het moeilijk vinden om zichzelf te accepteren als ze er net iets anders uitzien dan een ander? En zeker als ze daarbij ook een rolmodel missen die onvoorwaardelijk liefdevol van ze houdt? En voor wijsheid voor de leraren in de omgang met deze kwetsbare kinderen?