Ga naar de inhoud

De belangrijkste gebeurtenis uit mijn leven…

  • door

Ik, Josane, ben geboren in een christelijk gezin, maar aangetrokken door de dingen van deze wereld nam ik afstand. Ik woonde jaren op mezelf. Koppig en eigenwijs ging ik mijn eigen gang. Als ik nu terugkijk zie ik dat ik God losliet, maar dat hij mij bleef vasthouden. Ik ben ervan overtuigd dat God altijd bij me was om me te beschermen, omdat HIJ wist dat er in het diepst van mijn hart nog steeds een vonkje liefde voor Hem brandde. Ook al was ik rebels, ik wist diep van binnen best wat ik fout deed. Ik voelde me slecht, gefrustreerd en regelmatig depressief.
Ik ging wel eens naar een kerk in Belo Horizonte, maar ik wilde mijn leven niet echt veranderen. Ik hield van drinken en flink feesten. Het gaf me het valse gevoel gelukkig te zijn.
Ik had het gevoel dat ik alles moest opgeven als ik christen zou worden: vriendschappen, familie en mijn jeugd.

Op een gegeven moment had ik nergens meer plezier in. Ik volgde therapieën en gebruikte medicijnen om mijn negatieve gedachten onder controle te krijgen. Er kwam steeds sterker het verlangen om terug naar de kerk en naar God te gaan. Ik hoorde zoveel mensen zeggen dat ze, in welke situatie ze ook zaten, hun geluk in Hem vonden. Dat wilde ik ook ervaren. Ik besloot om mijn hart te openen en God te vragen of hij me wilde helpen om Hem te dienen en los te komen van mijn verslavingen.

Hoe het nu met mij gaat? Sommige vrienden ben ik kwijtgeraakt, omdat ik niet meer de Josane ben die ik vroeger was. Er wordt over me gepraat, en sommige mensen begrijpen niet waarom ik ineens zo’n ander mens ben geworden. Maar ik ben gelukkig. Ik voel een diepe rust en vrede. Kritiek raakt me niet meer. God beschermt me. Ik wil Hem volgen en dienen. Niets in deze wereld kan mij daar nog vanaf brengen.
Het duurde even voor ik het doorhad, maar Gods weg volgen is veel beter dan zelf mijn pad uitstippelen. En ik hoef het niet alleen te doen. Jezus is erbij.

Ik keek uit naar het moment dat ik mijn getuigenis mocht geven, omdat ik weet dat er veel mensen zijn die nog steeds hetzelfde meemaken als waarin ik zat. Ook zij zitten vast aan nutteloze zaken en zijn bang voor het oordeel van anderen. Maar alles wordt beter als we troost zoeken op de juiste plek. Ik hoop dat ik een voorbeeld mag zijn voor anderen.

Ik ben dankbaar dat er zoveel mensen voor me hebben gebeden. Mensen die me het beste gunden en het veranderingsproces begrepen en me steunden. Ik wens en bid dat God iedereen die dit leest wil aanraken.
De wereld wil ons vernietigen met valse beloften, maar God wil ons naar een plaats van vrede en rust brengen, en hier op aarde bereiden we ons voor op die dag.
Moge de genade van God met ons allen zijn.