Lieve familie,
Ik zit al jarenlang niet meer op het hulpproject, maar ik hoop dat jullie je mij nog herinneren. Onlangs kwam ik de brief tegen van meer dan 12 jaar geleden waarin jullie jezelf aan mij voorstelden. Herinneren jullie je die brief? Ik was toen 6 jaar, nu ben ik 18.
Ik zit inmiddels in het tweede jaar van de HBO opleiding boekhouden en soms verdien ik wat bij in een winkel, om mijn ouders wat te helpen in de financiën. Omdat mijn vader landarbeider is, wonen we in het binnenland op een fazenda (grote boerderij), waar we een redelijk rustig leven hebben en ik het goed naar mijn zin heb.
Graag wil ik deze brief schrijven om jullie heel hartelijk te bedanken, want het was dankzij jullie hulp dat ik elke dag naar het kinderdagverblijf, en daarna naar het jeugdproject mocht. Wat een geweldige tijd heb ik daar gehad! Voor mij, als enig kind, was het kinderdagverblijf een waar paradijs te midden van al die kinderen van mijn eigen leeftijd.
foto 30
En wat heb ik veel geleerd in de projecten. Daar werd een degelijk fundament gelegd voor mijn toekomst, voor de manier waarop ik nu de dingen zie en waarop ik in het leven sta. Ik heb er geleerd hoe ik met de mensen om moet gaan, hoe ik hen moet respecteren en ik heb er ook geleerd om te geloven in de zogenaamde “hopeloze gevallen”.
Maar boven alles, wat mij het meeste is bijgebleven is wat ik leerde over God: de liedjes, de bijbelverhalen, ze zijn me altijd bijgebleven.
En dit alles is allemaal mogelijk gemaakt dankzij jullie en al die andere mensen die deel uit maken van dit geweldige werk om de naaste te helpen.
Mijn wens is dat God jullie altijd zal blijven zegenen voor jullie liefde en goedheid!
Heel veel liefs,
Rosimeire