Ga naar de inhoud

Braziliaanse Berichten – nr 4 – 2017

  • door
Kind

De zaaier

Op dit moment zou het de tijd moeten zijn dat iedereen hier in Brazilië het land op gaat om te zaaien. Maar vanwege de enorme droogte kan dat nog niet, en als de regens nog langer uitblijven kan er helemaal niet worden gezaaid en mislukt de oogst.
In de gelijkenis van de zaaier lezen we ook over zaad dat werd gezaaid, maar niet alles bracht vrucht voort. Een deel werd door de vogels opgegeten, een ander deel kampte met ondiepe wortels, terwijl weer andere zaden werden verstikt door de dorens en distels. Slechts één deel viel in goede aarde en bracht vrucht voort.
De verantwoordelijkheid van de zaaier was zaaien, wat symbool staat voor het uitdragen van het Woord van God. Er staat niet dat de zaaier eerst de grondsoort uitkoos en daarna ging zaaien, hij deed wat hij moest doen: hij zaaide.
Als wij bovenstaande op onszelf toepassen dan is mijn eerste vraag: “Zaaien ook wij het Woord?” Dat is namelijk de opdracht voor elke christen, waarbij het er niet toe doet waar wij de boodschap verkondigen; de zaaier in deze gelijkenis strooide het zaad uit, onafhankelijk van de grondsoort. Hoe vaak kijken wij naar uiterlijke zaken: een kind waarvan wij denken dat het Woord van God nog veel te moeilijk is, of een zwerver die eruit ziet alsof hij nooit zal begrijpen wat de liefde en redding van Jezus inhoudt, of misschien een dronkenlap die het naar ons idee toch niet zal begrijpen…
Jezus maakte nooit onderscheid als het om mensen ging. Integendeel, Hij ging om met iedereen. Hij genas, gaf liefde en aandacht, vergaf, predikte het evangelie en velen kwamen tot geloof.
Ook wij hebben de afgelopen 50 jaar het zaad van het evangelie mogen zaaien in allerlei “grondsoorten”. En overal mogen we zien hoe God de wasdom gaf: volwassenen die vertellen hoe ze als kind het woord van God hoorden in de hulpprojecten, ex-(drank)verslaafden die getuigen hoe God hen bevrijdde en die nu een waardig leven leiden, kansarme mensen waar vroeger op neer werd gekeken en die nu gerespecteerde mensen zijn, maar ook intellectuelen die op een dag het evangelie hoorden en Gods redding ontvingen.
Dat stemt mij bijzonder vreugdevol en maakt mij elke keer weer afhankelijk van de Heer, want alleen Hij is het die het zaadje kan laten groeien en vruchtdragen. 
Onze taak is het om fakkeldragers te zijn die het Woord van God blijven zaaien, onafhankelijk van de “grondsoort”.
Dat is onze wens voor de komende 50 jaar!

Wij wensen u betekenisvolle Kerstdagen en een gezegend Nieuwjaar! 

Oscar en Melina van Eijk