REFLECTIES…
Terwijl ik in m’n werkruimte zit hoor ik beneden me de kinderen van het Kindercentrum spelen en lachen: er klinkt zoveel blijdschap en vreugde! Het raakt me, als ik bedenk dat al deze kinderen samen met nog honderden andere in de zeven Kindercentra een veilige haven vinden. Dat ze elke dag over Gods liefde horen, goede verzorging en liefdevolle armen om zich heen ervaren en goed te eten krijgen. Ze vinden het heerlijk!
Naast mijn kantoor hoor ik de 120 tieners, waarvan velen thuis in moeilijke omstandigheden leven: meisjes die seksueel misbruikt zijn, jongeren die aan de drugs zijn, jeugd zonder doel in het leven. Dit jongerenproject leiden we samen met de overheid, wat een grote uitdaging is. Eén van de medewerksters is een christen uit onze kerk en vaak ondervindt zij tegenwerking van de andere medewerkers. Maar toch kunnen we merken dat God haar gebruikt, want sinds enige tijd komen er verschillende tieners naar de kerk, waar ze horen over de liefde van God en het kiezen van een ander levensdoel.
Soms, als de uitdagingen zich opstapelen en de vermoeidheid toeslaat, vliegt het me weleens aan: is al onze inzet echt de moeite waard? De zorg voor zo’n 1000 kinderen en tieners samen met hun ouders; de 100 medewerkers die aan het eind van elke maand betaald moeten worden en daarnaast dagelijks met zoveel ellende worden geconfronteerd dat zij regelmatig ook hun verhaal wel eens kwijt willen; alle voorgangersechtparen in de regio waar we verantwoordelijk voor zijn, zodat zij op hun beurt weer zorg kunnen dragen voor anderen…
Elke keer weer moeten we ons realiseren: hoewel we een grote organisatie zijn, mogen we nooit een gewoon bedrijf worden. We willen Gods handen en voeten zijn, een doorgeefluik van Zijn liefde. Vertegenwoordigers van God hier op aarde, die van daaruit een grote verantwoordelijkheid dragen.
Nu hoor ik een baby uit volle borst huilen. Heeft hij een vieze luier? Honger? Mist hij z’n moeder? Is hij ziek? Wat een geruststelling dat daar op dit moment een leidster is die het kind persoonlijk kent en goed voor hem zorgt.
Dan stopt het gehuil, en ik weet: de baby heeft gekregen wat hij nodig had en is weer tevreden.
En op deze momenten besef ik: ja, ondanks de zorgen en lasten die ons soms neerdrukken is alles wat we doen de moeite waard! Sterker nog: ik kan me niet voorstellen dat ik iets anders zou doen dan dat waar we hier mee bezig zijn: ons inzetten in Gods Koninkrijk.
Intussen klinken er kinderstemmen in de eetzaal. Opeens stilte: één van de kinderen dankt God voordat ze gaan eten. Dan hoor ik het vrolijke gekletter van de lepels op de borden. Fantastisch dat deze kinderen geen honger hoeven te lijden en goed te eten krijgen!
Namens alle kinderen en het team: hartelijk dank voor uw hulp en gebeden! Zonder dat zouden we hier niets kunnen doen.
Wij wensen u betekenisvolle kerstdagen en een gezegend en voorspoedig 2015!
Oscar en Melina van Eijk