Ga naar de inhoud

Braziliaanse Berichten – nr 3 – 2016

  • door
Nico en Trijnie

En God zei tegen Abram: “Verlaat uw land en familie en ga naar het land dat Ik u wijzen zal. Ik zal u tot een groot volk maken en u zegenen en uw naam groot maken, en u zult tot een zegen zijn” (Genesis 12:1)

Als ik bovenstaande tekst lees, komt me heel sterk een “Abram” in gedachten van de twintigste eeuw. Iemand die Gods stem verstond en de moed had om samen met zijn gezin zijn vertrouwde omgeving te verlaten, met de duidelijke roeping op weg te gaan naar een onbekend land, met als doel: een zegen te zijn voor anderen.
In augustus was het precies 50 jaar geleden dat mijn ouders in gehoorzaamheid aan God op weg gingen naar het voor hen onbekende land Brazilië. Na wat omzwervingen kwamen ze een jaar later aan in “het beloofde land” Sabinópolis waar ze tot op de dag van vandaag tot grote zegen mogen zijn.

Het is mij een vreugde en eer om deel uit te mogen maken van dit prachtige werk en om hier in de streek dagelijks zo veel mensen tegen te komen wiens leven, dankzij de gehoorzaamheid van mijn ouders, in de afgelopen decennia radicaal werd veranderd: mensen die er emotioneel, fysiek of geestelijk ellendig aan toe waren en geen hoop hadden om ooit uit deze vicieuze cirkel te ontsnappen.
 
Vijftig jaren zijn inmiddels voorbijgegaan sinds ze arriveerden in Brazilië, en al die tijd mochten mijn ouders getuigen van de grote trouw van God in hun leven, zelfs op de momenten dat ze met de rug tegen de muur stonden. God was er altijd en zegende hen met gezondheid, blijdschap, bemoedigingen, troost en wijsheid.
Ook op financieel gebied voorzag Hij altijd in wat er nodig was en bracht Hij de juiste mensen op hun weg om hun te helpen bij hun prachtige levenstaak hier op het zendingsveld. Hij was altijd trouw en maakte het mogelijk dat dit werk steeds weer door kon gaan, zodat vele mensenlevens fysiek en geestelijk werden geholpen.
Overal om ons heen zien we moreel verval, corruptie en politieke instabiliteit die moeilijke momenten en onzekerheden teweeg brengen, maar onze hoop is op God. Hij is trouw om het werk dat Hij begon doorgang te laten vinden tot de dag dat Hij vindt dat het genoeg is.
Verschillende organisaties zagen we al hun deuren sluiten vanwege bovenstaande factoren, waarbij de meest kwetsbaren altijd weer de dupe worden, maar we zijn God immens dankbaar voor al de mensen om ons heen: amigos (vrienden), medegelovigen, kerken, organisaties en zelfs de overheid die steeds weer voorzien in wat nodig is.

Het is mijn grote wens dat God, die zowel mijn ouders als diverse anderen riep om zich in te zetten voor dit mooie werk, ons zal blijven zegenen met visie en passie om door te gaan voor alle hulpbehoevenden om ons heen.

In Hem verbonden,

Oscar en Melina