Het is Onafhankelijkheidsdag. Je zou het kunnen vergelijken met bevrijdingsdag in Nederland. Overal in Brazilië wordt dit feest herdacht met défilé’s met vlaggen, drumbands en optochten waaraan alle scholen, elk met een bepaald thema, deelnemen. Zo ook dit jaar. Maar in Sabinópolis werd het vandaag extra feestelijk gevierd, omdat het precies 50 jaar geleden is dat Nico en Trijnie uiteindelijk in Sabinópolis terecht kwamen. Sabinópolis was toen een straatarme streek waar vele kinderen dood gingen van de honger en waar de waarheid van het evangelie nog nooit was gebracht.
Honderden leerlingen en leerkrachten trokken vandaag door de straten. Als prachtig slot van de optocht werd dit jaar, als speciaal eerbetoon aan Nico en Trijnie, in beeld gebracht hoe de regio door middel van al de hulpprojecten de afgelopen 50 jaar veranderde. Het is veranderd van een miserabele streek in een plek waar mensen een waardig bestaan kregen en van binnenuit veranderden door het evangelie. Daarachter liep een grote groep zingende christenen uit de verschillende zendingskerken.
Hoogtepunt van deze stoet was wel de oude jeep die men speciaal had geregeld en waarin Nico en Trijnie met twee van de eerste bekeerlingen meereden. Vanuit het publiek werd regelmatig geapplaudiseerd als teken van respect voor dit echtpaar dat ondanks vroegere tegenstand zich niet liet tegenhouden, maar altijd doorging het goede te doen. Waarom? Omdat ze een opdracht hadden. Een opdracht van God.
Deze weken komen ons veel getuigenissen van oudere mensen ter ore. En altijd weer horen we: “Zonder de zending zouden we waarschijnlijk niet meer geleefd hebben, want we waren er zo ellendig aan toe, verschillende van onze kinderen stierven van de honger, maar de zending heeft ons leven gered. Meer nog: we hebben het evangelie leren kennen en zijn nu gered voor de eeuwigheid!”