“Het spijt me, mevrouw, maar u hebt borstkanker”. Iris’ wereld stortte in: dat kàn niet, ze was nog veel te jong, te kort getrouwd, haar dochtertje van anderhalf nog veel te klein! Haar hele leven trok aan haar voorbij…
Ze was vijftien toen ze haar leven aan God toegewijdde. Dat was op de Ontmoetingsdag van alle kerken uit de streek; ze was meteen weg geweest van de mooie liederen en de oprechte gebeden. Een paar weken later volgde haar zus.
Haar streng katholieke vader was fel tegen geweest en verbood de zusjes om ook maar een voet in “die kerk” te zetten of de jeugdbijeenkomsten te bezoeken. Zelf gaf de vaak agressieve en aan alcohol verslaafde man niet het beste voorbeeld, maar één ding was zeker: hij kon die zogenaamde christenen niet uitstaan en stond niet toe dat z’n dochters zomaar van geloof veranderden. Het was een moeilijke tijd voor de meisjes.
Na verloop van tijd echter kreeg ook de vader steeds meer belangstelling voor het evangelie, en het ongelooflijke gebeurde: samen met z’n vrouw nam ook hij het evangelie aan en inmiddels bezoeken ze elke week de kerk en is er een bijbelkring bij hen thuis.
En nu kreeg ze deze diagnose… Iris was totaal van slag. Ze onderging twee operaties, bestralingen, chemo kuren, verloor haar haren, raakte in een depressie en sloot zich wekenlang op in haar huis. Maar de mensen van de kerk lieten haar niet in de steek. Ze bleven haar bezoeken, haar bemoedigen en met haar bidden.
Dat is nu 3 jaar geleden. Zelf vertelt ze: “Met Gods hulp overwinnen we stap voor stap elk gevecht van angst en twijfel. Tot hiertoe heeft de Here ons geholpen en mijn leven met Zijn machtige handen beschermd. Dit alles heeft me totaal afhankelijk van God gemaakt. Ik heb gezien dat waar menselijk gezien geen uitweg meer is, God ingrijpt en de situatie kan veranderen.
Mijn gezin is een geschenk van God. Mijn man Juliano is een wijs en geduldig mens die er altijd en in elke situatie voor me is, en we zijn dol op ons dochtertje. We zijn actief in de kerk, Juliano is oudste en we helpen bij de jeugdbijeenkomsten. Ons werk voor de gemeente is heel belangrijk voor ons. Elke dag vragen we God ons kracht en wijsheid te geven om in Zijn Koninkrijk te kunnen werken”