“Als gezin hebben we zo’n tien dagen met Ronald en Elma opgetrokken. We kennen hen uit onze gemeente in Hoogeveen, die hen ook ondersteunt. Zo hebben we een beetje mogen ervaren hoe het is om in Sabinópolis te wonen en te werken.
Veel extremen gezien: schatrijken en straatarmen, mensen met hoop en mensen die wanhopig zijn.
Maar gelukkig is er de BEM die zich al meer dan 45 jaar over deze straatarmen en wanhopigen bekommert. We vonden het heel bijzonder om te zien hoeveel brazilianen, die zelf door deze organisatie geholpen zijn, nu full-time medewerkers zijn. We zagen de overgave en toewijding waarmee deze kinderen van God zorgen voor de minsten in de samenleving. En in plaats van een houding: “het is niet anders en het wordt niet anders”, is er overgave aan God die uitzicht geeft op een hoopvolle toekomst. Ze zijn ervan doordrongen dat God de enige hoop is in dit leven en daarvan willen ze getuigen.
We hebben verschillende Kindercentra bezocht en vonden het prachtig de blijde kinderen te zien die daar 5 dagen per week verzorgd worden, douchen, eten, spelen, kinder-muziek horen en werkjes maken. Wat een tegenstelling met de thuissituatie die we zagen, die vaak zo ellendig en uitzichtloos is …..
Wel vinden we het verschrikkelijk om te horen dat de BEM in een aantal plaatsen geen mogelijkheid meer heeft om kinderen boven de 7 jaar op te vangen. Hier is door de economische crisis geen geld voor. Dan ben je 7 en moet je het maar weer alleen zien te rooien, zonder de zekerheid van goede verzorging, maar vooral zonder de erkenning dat je kind bent en dat je waardevol bent voor je omgeving en voor God.
Inmiddels zijn we weer in Nederland en ervaren onze luxe als een voorrecht, maar ook als een afleiding van waar het in het leven werkelijk om gaat: je in alles aan God overgeven, voor Hem en namens Hem leven, de naaste de hand reiken en samen Gods Koninkrijk bouwen. Het is voor ons als gezin een zeer waardevolle en kostbare herinnering geworden”.
