| Tita: ”We woonden diep in het binnenland in bittere armoede, maar de wekelijkse samenkomsten onder de grote boom waren voor ons als oases in de woestijn. Daar gaf ik mij over aan Christus en mijn leven als wanhopige weduwe met 5 kinderen veranderde volkomen. Sinds die tijd heeft God voorzien in alles wat we nodig hadden. Al mijn kinderen kregen de kans om te studeren en een diploma te halen. Nico en Trijnie waren als ouders voor ons.” |
 Maria das Graças:“Voordat Nico en Trijnie naar Brazilië kwamen zag je de hele dag kinderen door de straten zwerven, bedelend om eten. Maar het Kindercentrum maakte een einde aan al dat schrijnende kinderleed. Ook mijn 6 kinderen konden er terecht. Zodoende kon ik gaan werken en geld verdienen en overleefden we. Ik maakte houten geitjes om te verkopen. Ook Nico en Trijnie hielpen mee met de verkoop hiervan…” |
 Enir:“We leefden met onze kinderen in diepe misère in een onherbergzaam stuk wildernis vol met slangen. We hadden nauwelijks te eten en onze kinderen liepen vies en halfnaakt rond. Dankzij het zendingswerk leerden we de Here Jezus kennen, kregen we werk en mochten onze kinderen naar het Kindercentrum. Je had ons dochtertje moeten zien toen ze daar een mooi jurkje kreeg en daarmee aan het einde van de dag naar huis kwam rennen. Buiten adem riep ze van verre: ‘Mama, mama, kijk eens wat een mooie jurk ik heb gekregen.’ Dat blijde snoetje vergeet ik nooit…” |
 Violeta:“Dankzij de EZB leerden wij diep in het binnenland onder de grote boom de Here Jezus kennen, stopte mijn man met drinken, kregen al onze kinderen goed onderwijs en volgden een opleiding. Het was een zegen van God, want zonder dat waren we allemaal in diepe ellende doodgegaan.” |
 Wilton:“Vijftig jaar geleden waren er zoveel mensen die honger leden. Niemand deed er iets aan, tot Nico en Trijnie kwamen en zich het leed van ons en onze kinderen aantrokken. Zij hebben ons leven en dat van velen gered. Lichamelijk, maar ook geestelijk.” |
 Zé Luiz:“We hadden 8 kinderen en woonden in een lemen hut, hadden nauwelijks te eten en konden nergens werk vinden. We waren wanhopig en zagen geen uitweg. Toen kwamen Nico en Trijnie. Ze predikten het evangelie, werden vervolgd, maar gaven niet op en gingen door tot de eerste kerk een feit was. Ook wij namen de Here Jezus aan als onze Verlosser. Dat was het beste wat we ooit hebben gedaan. Daarna werden we alleen maar gezegend met werk, een stenen huisje, een volkstuin, eten en onze kinderen konden allemaal terecht op het Kindercentrum!” |
 Dona Laura: “Wat zou er van ons geworden zijn als Nico en Trijnie hier nooit waren gekomen? We zijn inmiddels op leeftijd, maar zouden nog steeds ongelovig zijn, zonder gered te zijn. Toen we ons bekeerden kregen we letterlijk een geheel ander leven, vol blijdschap. Ik kreeg een baan als leidster in het Kindercentrum . Dat is het geweldigste wat mij ooit is overkomen, het gaf mijn leven zin. Daarom kan ik nu met veel blijdschap en voldoening terugkijken op mijn leven. En al de kinderen, die inmiddels volwassen zijn, denken met heel veel liefde aan mij terug.” |
 Careca: “Dankzij de EZB hebben ik en mijn 9 broers en zussen samen met mijn ouders de bittere armoede van 45 jaar geleden overleefd. We kregen melkpoeder, versterkende vitaminepap en later een geit. Nu heb ik samen met mijn zoon een bloeiend bedrijf in televisieschotels.” |
