Een kijkje in het kindercentrum

Inmiddels ben ik alweer bijna drie weken in Brazilië! Dit keer wil ik jullie graag meenemen in mijn werkzaamheden voor de EZB.

Het Kindercentrum

In het kindercentrum van Sabinópolis worden dagelijks  ruim honderd kinderen tussen 0 en 6 jaar opgevangen. De meeste kinderen komen uit erg arme gezinnen, waar weinig (gezond) voedsel is, weinig goede kleding en geen douche. Het kindercentrum is dan ook echt een uitkomst. Ik help mee in de kleutergroep.

’s Morgens om half 8 worden de kinderen naar het kindercentrum gebracht. We wachten ze, met alle leidsters, buiten op. Elke dag begint met een bijbelverhaal, bidden en samen christelijke liedjes zingen. De kinderen genieten zichtbaar van het zingen. Ze gebaren en zingen altijd enthousiast mee! Daarna vertrekken we naar de eetzaal, waar de kinderen brood of cake en warme melk krijgen. Omdat de meeste kinderen thuis geen ontbijt krijgen, hebben ze zo toch energie voor de rest van de dag!

Na het ontbijt gaan alle kinderen, die ’s ochtends niet naar school gaan, in hun eigen lokaal hun huiswerk maken. Ze krijgen huiswerk van school mee omdat ze hier maar een halve dag naar school gaan. De andere helft van de dag moeten de kinderen zichzelf dus redden met hun werkbladen. Gelukkig krijgen ze in het kindercentrum hierbij wel hulp, want voor veel kleuters is het lezen en schrijven nog best een uitdaging!

Na het huiswerk is er natuurlijk ook tijd om te spelen. Als het mooi weer is spelen we buiten. De kinderen zijn gek op voetballen, schommelen en tikkertje. Ook geven ze graag optredens. De kinderen gaan helemaal los met het zingen van de liedjes die ze geleerd hebben van hun juf.

Aan het eind van de ochtend krijgen de kinderen een warme maaltijd. Dit bestaat eigenlijk altijd uit rijst en bruine bonen, het traditionele eten van Brazilië. Daarnaast krijgen we vaak sla, aardappels en kip of pasta erbij. Ook krijgen we fruit als toetje of drinken we vruchtensap. De vruchtensappen zijn hier trouwens ontzettend lekker! Mijn favoriet is suco de abacaxi, oftewel verse ananassap… 🙂

Na het eten gaan de kleuters naar school. Ze worden bij het kindercentrum opgehaald door de schoolbus. ’s Middags krijgen wij dan een andere groep kinderen die ’s ochtends naar school gaat en begint het programma weer opnieuw!

Een van de taken die ik hier mag doen, is het observeren van kinderen met gedragsproblemen. Leidsters en juffen zitten soms met de handen in het haar om kinderen die probleemgedrag vertonen. Vanuit mijn opleiding en stages zie ik diverse situaties die wij in Nederland heel anders proberen aan te pakken. Ik probeer de leidsters goede adviezen te geven, om elk kind het beste tot zijn recht te laten komen. Dat is niet eenvoudig, want er spelen heel vaak grote problemen op de achtergrond mee. Zo is er een jongetje in het kindercentrum waar de leidsters moeilijk contact mee krijgen. Hij is ontzettend druk, kan zich totaal niet concentreren en hij leert ook heel moeilijk. De leidsters vertelden me dat hij een hele agressieve moeder heeft. Ook komt hij uit een arm gezin, waar nauwelijks geld is voor eten en kleding. Zorgen en stress van ouders kunnen heel veel invloed hebben op het gedrag van hun kinderen. Hier in Brazilië komen veel schrijnende situaties voor, die hun weerslag hebben op de kinderen. De leidsters in het kindercentrum zijn gelukkig allemaal heel gedreven en geduldig om het leven van dit jongetje, en alle andere kinderen wat positiever te maken.

Corona

Van familie en vrienden hoor ik veel over de situatie rondom het coronavirus in Nederland en de rest van de wereld. Ik hoop en bid dat jullie veilig zijn. Ook hier in Brazilië slaat corona toe. In eerste instantie leek het vooral in de  grote steden te zijn, dus nog behoorlijk ver van Sabinópolis waar ik momenteel woon en werk. Afgelopen dinsdag werd bekend dat er ook in onze stad iemand met het virus was besmet. Een enge situatie, omdat de mensen zich hier niet zo bewust zijn van het nut van hygiëne.

Het kindercentrum is deze week meteen gesloten en ook de kerkdiensten worden binnenkort afgelast. De organisatie waarvoor ik werk, heeft besloten om mij in quarantaine te plaatsen. Ik moet afgezonderd blijven tot er meer duidelijkheid is over de verspreiding van het virus. Ik zit tijdelijk in een eigen huisje op een afgesloten conferentieterrein van de EZB. Gelukkig mag ik nog wel buiten komen, want na weken van regen schijnt de zon nu volop.  

En nu is het, net zoals bij jullie, afwachten wat er verder gaat gebeuren… Gelukkig hebben we een God waar we op kunnen vertrouwen!

Abraço,

Lisanne